هوافضای عاشورا

شرکت بوئینگ به دنبال ساخت و عملیاتی‌کردن هواپیماهای مسافربری هایپرسونیک (اَبَرصوت) ظرف یک دهه آینده است.

به گزارش ایسنا به نقل از دیلی میل، "دنیس مویلنربرگ"، (Dennis Muilenburg) مدیرعامل بوئینگ، قبل از افتتاح نمایشگاه هوایی پاریس (29 خرداد تا 4 تیر) اعلام کرد شرکتش باید مطمئن شود به اندازه کافی مسافر با توان خرید بلیط این هواپیماها و در نتیجه مقرون به صرفه‌ بودن فرآیند ساخت آن‌ها وجود دارد.

وی وعده داد این نوآوری‌ در آینده مردم هر نقطه از دنیا را ظرف حداکثر دو ساعت به نقاط دیگر مرتبط خواهد کرد.

جت‌های هایپرسونیک (اَبَرصوت) با سرعت 5 ماخ (3 هزار و 800 مایل یا 6 هزار و 116 کیلومتر در ساعت) حرکت خواهند کرد و قادر خواهند بود در مدت زمان‌ باورنکردنی مسافران را به مقصد برسانند. در حال حاضر، یک پرواز تجاری از نیویورک تا شانگهای حدود 15 ساعت طول می‌کشد، اما این مدت زمان با جت‌های هایپرسونیک به دو ساعت کاهش خواهد یافت.

سطح مریخ از آنچه دانشمندان تصور می‌کردند، خطرناک‌تر و سمی‌تر است.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، مطالعات نشان می‌دهد تابش اشعه ماورای بنفش از خورشید موجب فعال شدن ترکیبات کلرین و در نتیجه تبدیل آنها به میکروب‌های قوی در خاک این سیاره سرخ می‌شود.

این ترکیبات که با نام پرکلرات شناخته می‌شوند، در تمام سطح مریخ گسترده شده‌اند و چندین کاوشگر ناسا از مریخ در چند نقطه مختلف این سیاره این ترکیبات را شناسایی کرده است.

پرکلرات‌ها دارای ویژگی‌هایی نظیر میکروب کشی قوی است که موجب می‌شد تا مریخ قابل سکونت به نظر بیاید. دانشمندان می‌گویند پرکلرات‌ها به طور قابل توجهی نقطه انجماد آب را پایین می‌آورند و یک منبع انرژی بالقوه برای میکروارگانیسم ها است.

اما پژوهش جدید مرکز اخترفیزیک دانشگاه ادینبرو در اسکاتلند وجه دیگر پرکلرات‌ها را نشان می‌دهد. دانشمندان با مشاهده یک آلودگی باکتریایی کشنده روی بدنه فضاپیمایی که به مریخ سفر کرده و با سطح این سیاره تماس داشته است، دریافتند از آن جایی که ضخامت جو مریخ یک صدم زمین است، تابش اشعه ماوراء بنفش به سطح مریخ موجب ایجاد چنین باکتری‌های خطرناکی می‌شود.

داده‌های این پژوهش نشان می‌دهد پدید آمدن حداقل سه ترکیب خطرناک و اثرات ترکیبی آنان باعث می‌شود که سطح مریخ از آنچه قبلا تصور می‌شد خطرناک‌تر بوده و امکان سکونت در سیاره سرخ وجود نخواهد داشت، چرا که این ترکیبات برای انسان سمی و خطرناک هستند.

نتایج این پژوهش در مجله "Scientific Reports" منتشر شده است.

تلسکوپ فضایی جیمز وب قرار است طبق برنامه یک سال و اندی دیگر با راکت اروپایی آریان پرتاب شود. این تلسکوپ حاوی تجهیزاتی برای رسوخ حتی بیشتر از  تلسکوپ‌ هابل در عمق کیهان است؛ به طوری که برای ردیابی نور اولین  ستارگانی که در جهان روشن شدند تلاش خواهد کرد.

جانشین هابل در داخل یک اتاقک بزرگ محبوس شده است تا تحت یک رشته آزمایش برای شبیه‌سازی شرایط حاکم در مدار زمین قرار گیرد.مهندسان ابتدا باید همه هوای محفظه را خالی کنند و بعد دمای آن را در حد فوق‌العاده‌ای پایین آورند.

به گزارش آنا به نقل از BBC، بعد از گذشت حدود ۳۰ روز، تلسکوپ باید آماده شروع آزمایش‌هایی باشد که آینه بی‌نظیر تلسکوپ و توانایی آن در متمرکز کردن نور را محک خواهد زد.

جولی لندر، مهندس ناسا در این پروژه گفت: «دمایی که تلسکوپ در مدار تجربه خواهد کرد حدود ۳۰ درجه کلوین - ۳۰ درجه بالاتر از صفر مطلق - است اما ما تلسکوپ را در دمای کمی پایین‌تر تست می‌کنیم».

در حالی که فضا همیشه به عنوان یک زمینه برای اکتشافات علمی و صلح‌آمیز مطرح بوده، می‌توان از آن به عنوان موقعیتی استثنایی برای دستیابی به برتری نظامی نیز یاد کرد. برای مثال سالهاست که ماهواره‌های جاسوسی در فضا به فعالیت می‌پردازند. ضمن اینکه از زمان شروع عصر فضا، سازمان‌های مختلفی استفاده از فضا را برای پرتاب موشک‌های نظامی مد نظر داشته‌اند. در مقاله‌ی حاضر 10 طرح  سلاح‌های خطرناک فضایی که تا کنون ارائه شده‌اند در دو قسمت بررسی می‌شود:

در زمین حداکثر اختلاف دمایی که در یک شبانه روز می تونه اتفاق بی افته ،۴۰ الی ۵۰ درجه سانتی گراد هست.  وجود اتمسفر، دریاها و اقیانوس ها به کم کردن ومتعادل کردن این اختلاف دما کمک زیادی می کنه، درحالی که در فضا،دما در موقعیت سایه ممکنه به منهای ۱۰۰ درجه هم برسه و از طرفی دما زیر نور خورشید به ۱۲۰ درجه می رسه و این یعنی اختلاف دمای یک شبانه روز ۲۲۰ درجه. این اختلاف فاحش دما در ۲۴ ساعت یا حتی کمتر از اون، با انبساط و انقباض شدیدی که ایجاد می کنه، می تونه سازه ی ماهواره ها رو خیلی ترد و شکننده بکنه.

فیلم زیر هم اثرات مخرب اختلاف دما رو خیلی خوب نشون میده:

http://javanhavafaza.ir/4399/%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D8%A7%D9%88%D9%84%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B7-%D9%81%DB%8C%D8%B2%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%81%D8%B6%D8%A71/

فیلم زیر مربوط به پرش از ارتفاع تقریبا ۴۰ کیلومتری است. می بینیم که برای زنده موندن در این ارتفاع هم لازمه که از لباس مخصوص و کپسول اکسیژن استفاده کرد:

برای مشاهده در لینک زیر:

http://javanhavafaza.ir/4399/%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D8%A7%D9%88%D9%84%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B7-%D9%81%DB%8C%D8%B2%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%81%D8%B6%D8%A71/

برنامه روسیه برای ساخت اولین موتور اتمی جهان برای پرتاب موشک های فضایی سبب نگرانی آمریکا شده است.روسیه دامنه اجرای کار روی پروژه ساخت موتور موشک هسته ای با قابلیت پرتاب فضاپیما را سرعت بخشیده است.برنامه روسیه برای ساخت موتور موشکی اتمی سبب شد تا 25 کشور همزمان از سازمان ملل متحد بخواهند در اصول استفاده فضایی از منابع هسته ای تجدید نظر کند.آمریکا، بریتانیا، آلمان، فرانسه، ژاپن، ایتالیا، استرالیا و برزیل از جمله کشورهایی هستند که این درخواست را ارائه کرده اند.کارشناسان می گویند، اقدام روسیه برای ساخت موتور هسته ای با قابلیت پرتاب فضاپیما پروژه ای یگانه و بی مانند در جهان است و همزمان مسکو اطمینان داده تمامی پیمان های بین المللی را در آن رعایت می کند.

اگر یکی از علاقمندان موضوعات فضایی هستید احتمالا تا به حال به این فکر کرده‌اید که پس از پرتاب ماهواره‌ها یا فضاپیماها به فضا، حرکات و مانورهای آنها به کمک چه سیستمی صورت می‌پذیرد؟ پس لازم است با پیشران‌های فضایی آشنا شوید.

 پیشرانهای فضایی یا تراسترها، ابزاری برای تغییر سرعت موشکها، ماهواره‌ها و فضاپیماها هستند. آنها روشهای متفاوتی برای حرکت دادن سامانه‌های فضایی در جهات مختلف دارند که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارد. با توجه به نوع کاربرد، در سفر به  فضاو یا کنترل وسیله فضایی در مدار از پیشران‌ها استفاده‌های متفاوتی می‌شود

پایگاه ملی فضایی امام خمینی با پرتاب آزمایشی و موفقیت‌آمیز ماهواره بر سیمرغ به فضا به طور رسمی افتتاح شد. این پایگاه، اولین پایگاه سکوی ثابت ایران محسوب می‌شود.

پایگاه ملی فضایی امام خمینی ، مجموعه بسیار بزرگی است که تمامی مراحل آماده‌سازی، کنترل و هدایت ماهواره برها در آن انجام می‌شود. این پایگاه از نظر فناوری مطابق با استانداردهای روز دنیا طراحی و ساخته شده و می‌تواند در فاز نهایی، کلیه نیازهای کشور در مدار LEO را تحت پوشش قرار دهد.

ناسا در تاریخ 25 جولای یکی از موتورهای RS-25 خود را آزمایش کرد. قرار است قدرتمندترین موشک تاریخ در سال 2019 با این موتور به فضا پرتاب شود.

موتور RS-25 ناسا یک موتور معمولی نیست بلکه یک موتور موشک است که به وسیله آن قدرتمندترین موشک تاریخ (سیستم پرتاب فضایی SLS) در سال 2019 به فضا پرتاب خواهد شد. این سومین آزمایش موفق موتورهای RS-25 ناسا بود. زمانی که SLS راه‌اندازی شود، چهار موتور RS-25 و همین‌طور دو تقویت‌کننده موشک جامد به آن کمک خواهند کرد تا آن را بلند کنند.

شاهده اقمار موجود در خارج از منظومه شمسی، پیچیدگی‌های مخصوص به خود را دارد. با این حال، دانشمندان از کشف موفقیت‌آمیز اولین قمر فراخورشیدی خبر داده‌اند!

 امروزه ستاره‌شناسان موفق شده‌اند با بهره‌گیری از تجهیزات پیشرفته فضایی، تعداد بسیاری از سیارات فراخورشیدی را کشف و نام‌گذاری کنند. اینگونه سیارات، در خارج از فضای منظومه شمسی قرار داشته و در حال گردش به دور ستاره مادر خود هستند. اکتشاف اقمار این سیاره‌ها به علت اندازه‌های کوچک‌تر، پیچیدگی‌های بسیاری دارد. با این حال، اخیرا دانشمندان از کشف اولین قمر فراخورشیدی خبر داده‌اند!

فضاپیمای کاسینی (Cassini Spacecraft) در جدیدترین شیرجه خود توانست تصاویری بی‌سابقه و شگفت‌انگیز را از سیاره زحل و اتمسفر آن به ثبت برساند.

پهپاد جدید RacerX طی چندین تست اخیر به رکورد تازه‌ای در میان پهپادهای مسابقه‌ای با قابلیت کنترل از راه دور دست یافت. نام این محصول به عنوان سریع‌ ترین پهپاد با سرعت 262 کیلومتر بر ساعت در کتاب رکوردهای گینس ثبت شد.

در شرایطی که اکثر پهپادهای مصرفی نهایتا به سرعت 64 کیلومتر بر ساعت می‌رسد، کوادکوپترها یا همان پهپادهای رقابتی بر سرعت بیشتر تمرکز دارند و حالا محصولی به نام RacerX معرفی شده که رکورد سریع‌ ترین پهپاد را از آن خود کرده است.

در حال حاضر استارت آپ های زیادی سخت در تلاش هستند که کوادکوپتر سریعی را معرفی کنند که بهتر از رقبا باشد اما در این میان تیمی از مهندسان به سرپرستی رایان گری (Ryan Gury) با معرفی RacerX یک سر و گردن جلوتر از رقبا قرار گرفته‌اند. مقصود تولید چنین پهپاد‌هایی، شرکت در لیگ رقابتی پهپاد یا DRL است که از سال گذشته آغاز شد و بهترین پهپادهای رقابتی دنیا را دور هم جمع می‌کند.

پیش از این نیز تلاش‌ زیادی برای تولید سریع‌ترین پهپاد مسابقه‌ای دنیا انجام شده بود که البته به محصول موفقیت‌آمیزی ختم نشد. به گفته‌ی این تیم در نمونه‌ی اولیه، سرعت پهپاد به 289 کیلومتر بر ساعت نیز رسید اما طول 100 متری مسیر را به چنین سرعتی به پایان نرساند.

محصول تکمیلی این پروژه، همان RacerX است که به دو باتری لیتیم پلیمر با ظرفیت 1300 میلی آمپر ساعت مجهز شده و وزن آن به 800 گرم رسیده است. در حال حاضر جزئیات بیشتری از این پهپاد موجود نیست.

اخیرا گزارشات متعددی از مشاهده حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان نقاط مختلف جهان منتشر شده است. به عقیده یوفولوژیست‌ها، ما با دروازه ورود بیگانگان طرف هستیم!

ناظران زمینی که شاهد این پدیده در آسمان بودند، وحشت‌زده شدند! در ابتدا گزارشات مردمی از مشاهده این حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان ، توسط ساکنین شهر نووسیبیرسک (Novosibirsk) در روسیه منتشر گردید و به سرعت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد. اولین افرادی که چنین پدیده‌ای را در آسمان دیدند، به سرعت دوستان و اعضای خانواده خود را از آن مطلع ساختند و در زمانی کوتاه، هزاران نفر موفق به تماشای این حلقه دودی سیاه رنگ در میان ابرها شدند.

همچنین چندین فایل ویدیویی از این پدیده نیز توسط ناظران ضبط شد و به شبکه‌های اجتماعی راه پیدا کرد. نظراتی که در رابطه با این حلقه دودی سیاه رنگ در این شبکه‌ها نیز رد و بدل میشد، در نوع خود بسیار جالب بود. عده‌ای بر این باور بودند که پدیده مذکور در واقع یک هشدار تکان‌دهنده از سوی بیگانگان است و ما در معرض یک تهدید جدی از سوی گونه‌ای پیشرفته از موجودات فضایی هستیم.

ناظران واقعی این ماجرا بر این باور بودند که این پدیده، تنها یک رویداد آب‌وهوایی است. به عقیده آنان، هیدروکربن سیاه‌رنگ و تشکیل گردابی از آن، منجر به تشکیل این حلقه دودی سیاه رنگ و حرکت به سمت ابرها شده و نمی‌توان آن را به پدیده‌های فرازمینی نسبت داد. اما واقعیت امر چیز دیگری‌ست؛ چرا که یک متخصص شناخته شده در زمینه هواشناسی، با اظهارات ناظران این ماجرا موافق نبود و اعلام کرد که چنین تعریفی در هواشناسی وجود ندارد!

تعداد مشاهدات این حلقه‌ها در آسمان در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده‌اند و در ماه ژوئن سال گذشته نیز یک نمونه دیگر از آن در دیزنی‌لند کالیفرنیا نیز مشاهده شد. به منظور رمزگشایی از این پدیده، گروهی سعی بر آن داشتند که علت شکل گیری حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان را به آتش‌بازی‌های بزرگ نسبت دهند؛ اما این مسئله هنوز به طور قطعی به اثبات نرسیده است.

حلقه سیاه مرموز دیگری نیز در روزهای گذشته در آسمان بریتانیا و شهرستان تاریخی یورک‌شر (Yorkshire) ظاهر شد و سر و صدای بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مطبوعاتی به پا کرد. علاقمندان به نظریه‌ توطئه و فعالان موضوعات مرتبط با موجودات فضایی ، بر این باورند که ما با پدیده‌ای غیرزمینی طرف هستیم و احتمالا این حلقه‌ها، دروازه‌ای برای ورود و خروج بیگانگان از ابعاد دیگر جهان هستند.

با وجود اینکه این اظهارات بر پایه شک و تردید بسیاری بنا شده‌اند، اما هنوز هم مقامات رسمی نتوانسته‌اند توضیح دقیقی را برای آن ارائه کنند.

این دایره عجیب و غریب که در روزهای گذشته در آسمان یورک‌شر شکل گرفت، شباهت بسیاری به حلقه دودی سیاه رنگ مشاهده شده در آسمان روسیه دارد! به دلیل اینکه حلقه‌های مذکور از دود سیاه رنگی تشکیل شده‌اند، این احتمال می‌رود که شکل‌گیری آن به علت وقوع‌ آتش‌سوزی رخ داده باشد. اما سرویس‌های آتش‌نشانی محلی می‌گویند که هیچ گزارشی از آتش‌سوزی در روز حادثه به ثبت نرسیده است!

تصویر زیر توسط دختری 22 ساله با نام کیمبرلی رابینسون (Kimberly Robinson) در حین رانندگی به ثبت رسیده، او در این باره اظهار کرد:

حلقه شکل گرفته در آسمان به حالت دودی شکل بود، اما تا حد بسیاری مانند یک حلقه جامد به نظر می‌رسید. من تا به حال چیزی مشابه با آن را در آسمان ندیده بودم و هیچ‌کس از علت این پدیده اطلاعی ندارد.

سخنگوی سازمان هواشناسی بریتانیا نیز این موضوع را تایید کرد و از غیرطبیعی بودن این پدیده خبر داد!

سارا کلارک (Sarah Clarke) به عنوان موسس اجرای نمایش‌های زمان جنگ در این شهرستان تاریخی اظهار کرد که این پدیده به منظور بازسازی صحنه‌های نبرد جنگ‌های جهانی انجام گرفته است. تولید این حلقه دودی سیاه رنگ ، روزهای شنبه و یکشنبه به ترتیب برای بزرگداشت کشته‌شدگان جنگ جهانی اول و دوم انجام گرفت. اما با این وجود، هنوز هم نمی‌توان با این توضیح، ظاهر شدن این پدیده در آسمان‌های سایر کشورهای جهان را نیز توجیه کرد.

افرادی که در سراسر جهان هستند، از مشاهده این حلقه های سیاه رنگ دودی شگفت‌زده شده‌اند و سوالات بسیاری را در ذهن آنان ایجاد کرده است. یکی از رایج‌ترین آنان این است که: «آیا حلقه دودی سیاه رنگ ، دروازه‌ای برای ورود و خروج بیگانگان به زمین است؟»

اولین ناظران این حلقه‌های دودی، آن را با عنوان «گرداب‌های دود» نام‌گذاری کردند. این سومین باری‌ست که حلقه‌ های دودی سیاه رنگ در صدر رسانه‌های خبری قرار می‌گیرد. اولین بار این پدیده در سال 2015 در کشور قزاقستان مشاهده شد و سپس در سال 2016 در آمریکا و این بار در کشور انگلستان! بمب خبری که این حلقه‌های سیاه رنگ ایجاد کردند، به گونه‌ای بود که امکان رد کردن آن توسط مقامات بلندپایه نیز غیرممکن شد.

یکی از کارشناسان در این باره می‌گوید که حلقه‌ های دودی سیاه رنگ توسط موجودات فضایی ایجاد نگردیده و احتمالا عاملان زمینی پدیدآورنده آن هستند. با این حال اگر موجودات فرازمینی به این دروازه‌های بین کهکشانی دست یافته باشند، چه کسی می‌تواند همکاری مخفیانه آنان با زمینی‌ها را انکار کند؟ برای نقض این ماجرا، چه کسی بهتر از مقامات بلندپایه و افراد دارای قدرت؟

دانشمندان به طور مرتب ادعا می‌کنند که شکل‌گیری این حلقه‌های دودی سیاه‌رنگ به علت مهار آتش‌سوزی‌های محلی توسط آتش‌نشانان بوده است. ادعاهای مکرر آنان به نحوی‌ست که یوفولوژیست‌ها را به طرح مسئله پوشش‌گذاری گسترده بر فعالیت‌های بیگانگان در زمین توسط مقامات دولتی وادار می‌کند.

به عقیده بسیاری از طرفداران نظریه توطئه، بیگانگان در بین ما هستند و فعالیت‌های خود را به صورت مخفیانه در زمین انجام می‌دهند. به نظر شما آیا می‌توان شکل‌گیری پدیده حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان‌های نقاط مختلف جهان را به فعالیت‌های بیگانگان فضایی ارتباط داد؟

آیا سیاره نهم منظومه شمسی واقعا وجود دارد؟ در این مدت بحث‌های زیادی درباره وجود این سیاره جدید شکل گرفه است. اکنون اما تحقیق جدیدی بیش از پیش واقعی بودن این سیاره را تایید می‌کند.

یک سال و نیم پیش، اولین شواهد از وجود سیاره نهم منظومه شمسی منتشر شد. در آن مقاله، جرم این سیاره فرضی ده برابر جرم زمین تخمین زده شده بود. شعاع مداری آن نیز حدود 700 واحد نجومی بیان شد. از آن زمان تاکنون مقالات زیادی منتشر شده که هرکدام وجود سیاره نهم را تایید و یا تکذیب کرده‌اند.

برخی اینطور استدلال می‌کنند که مدارهای اجرام خاصی از TNO ها (اجرام فراتر از مدار نپتون یا فرانپتونی ها) وجود سیاره نهم را تایید می‌کنند. در حالی که سایرین عقیده دارند اینگونه استدلال‌ها به علت نبود شواهد رصدی قابل اتکا نیست. آخرین تحقیقی که در این رابطه توسط دو اخترشناس از دانشگاه مادرید انجام شده، دید تازه‌ای به ما می‌دهد که این بحث‌ها را می‌تواند تمام کند. با استفاده از تکنیک جدیدی که روی اجرام بسیار دورتر از مدار نپتون یا ETNO ها تمرکز می‌کند، باور این دو اخترشناس این است که سیاره نهم واقعا وجود دارد.

ETNO ها یا اجرام فرانپتونی دور، اجرامی هستند که در فواصلی بیشتر از 150 واحد نجومی از خورشید قرار گرفته‌اند. بنابراین مدار این اجرام، هیچگاه مدار نپتون را قطع نخواهد کرد. بنابر این تحقیق، فواصل بین گره‌های مداری ETNO ها و خورشید، می‌تواند ما را به سوی سیاره نهم منظومه شمسی راهنمایی کند.

تصویری هنری از سیاره نهم منظومه شمسی

این دو گره مداری، بخش‌هایی هستند که مدار جرم مورد نظر، صفحه منظومه شمسی را قطع می‌کند. در این نقاط است که احتمال برخورد این اجرام، با سایر اجرام منظومه شمسی به بیشترین مقدار خود می‌رسد. بنابراین، احتمال عبور از نزدیکی یک جرم دیگر و تغیر مدار ETNO ها نیز در همین نواحی بسیار بالاست. با اندازه‌گیری دقیق محل این نقاط، می‌توان بررسی کرد که آیا ETNO دچار تغییرات مداری می‌شوند یا خیر. تغییراتی که می‌توان آن را به حضور اجرام سنگین دیگری در آن محل نسبت داد.

Carlos de la Fuente Marcos یکی از نویسندگان این مقاله جدید می‌گوید:

اگر جرمی نباشد تا مدار ETNO را مختل کند، گره‌های مداری آنها بایستی به صورت یکنواختی توزیع شده باشد. چرا که دلیلی برای اختلال این گره‌ها وجود ندارد. اما در صورت وجود یک یا دو جرم اختلال‌گر، دو اتفاق ممکن است رخ دهد. حالت نخست این است که مدار ETNO ها پایدار است و آنها تنها گره‌های مداری خود را به دور از مسیر اختلال‌گرها قرار می‌دهند. اما اگر مدارشان ناپایدار باشد، این اجرام همانند دنباله‌دارهایی عمل می‌کنند که مدارهایی بسیار کشیده دارند و به نواحی داخلی منظومه شمسی، همچون سیاره مشتری هم نفوذ می‌کنند.

این دو اخترشناس، محاسبات و داده‌کاوی خود را برای تجزیه و تحلیل گره‌های مداری 28 مورد از ETNO ها و 24 مورد دیگر از اجرام دور منظومه شمسی انجام دادند. نتیجه این بود که این دو جمعیت از اجرام دور، در فواصل خاصی از خورشید تجمع می‌کردند. یک ارتباط بین مکان این گره‌ها و زاویه میل اجرام با صفحه منظومه خورشیدی نیز مشاهده شد.

تصویری متحرک از مدار سیارات داخلی، سیارات خارجی، TNO ها و مدار احتمالی سیاره نهم منظومه شمسی

یافته دومی که اشاره شد بسیار غیر قابل انتظار بود و دو اخترشناس را به این نتیجه رساند که سیاره نهم منظومه شمسی بایستی وجود داشته باشد. این سیاره است که مدار اجرام بررسی‌شده را به صورتی که گفته شد، تغییر می‌دهد.

De la Fuente Marcos تاکید می‌کند:

ما اینگونه فرض می‌کنیم که ETNO ها از نظر دینامیکی، همانند دنباله‌دارهایی هستند که با مشتری برهم‌کنش دارند. بنابراین یافته‌های حاصل از بررسی داده‌های آماری اجرام دور را می‌توان این‌گونه تفسیر کرد که نهمین سیاره در فاصله‌ای بین 300 تا 400 واحد نجومی با آنها برهم‌کنش دارد.

همان‌گونه که اشاره شد، برخی از تحقیقاتی که وجود سیاره نهم را زیر سوال قرار می‌دادند، عقیده داشتند که مطالعه TNO ها از نظر رصدی به طور دقیق و بی‌طرفانه انجام نشده است. آنها می‌گفتند که خطاهای سیستمی در محاسبات مربوط به میل مداری TNO ها وارد شده است. چرا که همه این رصدها و محاسبات معطوف به جهت‌گیری خاصی در آسمان می‌شود.

با بررسی فاصله گره‌های مداری ETNO ها که به اندازه و شکل مدارشان بستگی دارد، تحقیق جدید اولین شاهد بر وجود سیاره نهم را ارائه می‌دهد. شاهدی که دیگر نمی‌توان به آن ایراد گرفت که به جهت‌گیری خاصی وابسته است. در حال حاضر تنها 28 مورد ETNO شناخته شده است. اما پژوهشگران این تحقیق جدید اطمینان دارند که با کشف ETNO های جدید، نتیجه آنها بیش از پیش تایید خواهد شد.

جرمی به اندازه سیاره مریخ کافی است تا بتواند اختلال‌های مشاهده شده در اجرام کمربند کوییپر را ایجاد کند.

این دو اخترشناس حتی احتمال وجود سیاره دهم را نیز داده‌اند.

de la Fuente Marcos می‌گوید:

با در نظر گرفتن تعریفی که از سیارات داریم، این جرم دهم نمی‌تواند یک سیاره واقعی باشد. حتی اگر جرمش هم‌ارز جرم زمین باشد. چرا که این جرم با تعداد زیادی سیارک و سیاره‌های کوتوله احاطه شده است. در هر صورت شواهد نشان می‌دهد که جرمی بزرگ دورتر از کمربند کوییپر وجود ارد. فاصله این جرم از خورشید حدود 50 واحد نجومی تخمین زده شده است و امید است که تحقیقات بعدی وجود آن را اثبات کند.

به نظر می‌رسد که منظومه شمسی هر ساله شلوغ‌تر می‌شود! اگر وجود سیارات نهم و حتی دهم به طور قطع تایید شود، شاید لازم باشد تا بار دیگر تعریف سیارات را بازنگری کنیم. مطمئنا در سال‌های آینده بحث سیارات و تعریف درست آنها در انجمن‌های اخترشناسی بسیار داغ خواهد بود.