هوافضای عاشورا

جدیدترین عکس های سیاره مشتری که به تازگی توسط کاوشگر جونو (Juno probe) ناسا تهیه شده‌اند، گوشه‌ای از شگفتی‌های پنجمین سیاره منظومه شمسی را به ما نشان می‌دهند.

فضاپیمای جونو (Juno probe) یکی از ربات‌های پیشرفته سازمان فضایی آمریکا، ناسا (NASA)، به ارزش 1 میلیارد دلار است که ماموریت کاوش پنجمین سیاره منظومه شمسی را بر عهده دارد؛ هر چند وقت یک‌بار هم مجموعه جدید از تصاویر سیاره مشتری توسط این فضاپیما به زمین مخابره می‌شود که در پرواز جونو از نزدیک این غول گازی تهیه شده است.

جونو با سرعت 209 هزار کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کند و هر 53.5 روز یک‌بار، به صورت کامل به دور مشتری می‌چرخد؛ در یازدهمین مرتبه‌ای که این کاوشگر در مدار اطراف سیاره گردش کرد و از نزدیکی این غول گازی رد شد، مجموعه‌ای زیبا و منحصر به‌ فرد از جدیدترین عکس های سیاره مشتری را تهیه کرد که گوشه‌ای از شگفتی‌های این غول گازی را به زمینیان نشان می‌دهند.

در مجموعه تصاویر جدید سیاره مشتری جزئیات شگفت‌انگیزی از گردبادهای عظیم و ابرهای نورانی این سیاره قابل‌مشاهده است و همانطور که متخصصان اظهار کرده‌اند،‌ چند روز طول می‌کشد تا داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط جونو به زمین مخابره شوند. به همین دلیل است که یازدهمین پرواز نزدیک فضاپیما در تاریخ 7 فوریه انجام شد و داده‌ها پس از مخابره به زمین، این روزها در دسترس عموم قرار گرفته‌اند.

البته نکته جالب‌توجه این است که عکس های تهیه‌شده به صورت سیاه و سفید و به اصطلاح، خام برای دانشمندان ناسا ارسال می‌شوند و پس از قرارگیری داده‌ها بر روی وب سایتی خاص، جامعه‌ای بین المللی از دانشمندان و هنرمندان شیفته جهان خارج از جو زمین، با اعمال تکنیک‌های خاص ویرایش و رنگ‌آمیزی تصاویر به این عکس‌ها جان دوباره‌ای می‌بخشند.

این شما و این هم تعدادی از زیباترین عکس های سیاره مشتری که در مدارگردی اخیر کاوشگر جونو تهیه شده‌اند.

سفر جونو به سمت این غول گازی در تاریخ 5 آگوست 2011 آغاز شد و 5 سال طول کشید تا این فضاپیما به مدار مشتری برسد.

در این تصویر کمربند ابری جنوب سیاره را می‌بینیم.

میدان تشعشعات اطراف این سیاره به قدری نیرومند و خطرناک‌اند که قرارگیری در معرض آن‌ها به دستگاه‌های الکترونیکی آسیب جدی وارد می‌کند؛ به همین خاطر است که دانشمندان ناسا فضاپیمای جونو را در مسیری قرار داده‌اند که در هر گردش برای مدت ‌زمانی کوتاه به مشتری نزدیک شود.

این تصویر از مجموعه جدید عکس های سیاره مشتری کمربند ابری شمال غول گازی را نشان می‌دهد.

هرکدام از پروازهای نزدیک جونو که با نام “Perijove” هم شناخته می‌شوند، 2 ساعت طول می‌کشند؛ البته قرار بود که مدت زمان لازم برای گردش این کاوشگر در اطراف سیاره به دو هفته کاهش یابد، اما بروز مشکلات فنی باعث شد تا مدارگردی جونو 53.5 روز طول بکشد.

کم کردن مدت زمان قرارگیری در معرض تشعشات عمر فضاپیما را بیشتر می‌کند و از طرف دیگر، باعث ثبت تصاویر شگفت‌انگیزی مانند آنچه که در بالا می‌بینیم، می‌شود؛‌ در این عکس ابری تنها و به شدت نورانی در میان طوفان‌های سهمگین اتمسفر مشتری گرفتار شده است.

کاوشگر جونو اولین و تنها فضاپیمایی بوده که از قطب‌های این غول گازی تصویربرداری کرده است. در این تصویر بخشی از قطب جنوب مشتری را می‌بینیم.

در این قطب‌ها گردبادهایی وجود دارند که از نظر ابعاد با قاره‌ها و یا حتی اقیانوس‌های زمین برابری می‌کنند.

جزئیات نیم‌کره شمالی سیاره در این مورد از عکس های سیاره مشتری به خوبی مشخص است.

عکسی دیگر از قطب شمال مشتری؛ علاقه‌مندانی که تصاویر سیاره مشتری را ادیت می‌کنند هرکدام سبک خاص خود را دارند و برخی با کم کردن تضاد نورها، ظاهری ملایم‌تر به این غول گازی می‌دهند.

افراد دیگر هم با بیشتر کردن کنتراست رنگ، جنون مخفی‌شده در میان ابرهای سیاره را پررنگ‌تر می‌کنند.

منطقه‌ای استوایی در بخش جنوبی سیاره؛ ابرهای مشتری به صورت کلی از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده‌اند و داده‌های فضاپیمای جونو برای بررسی دقیق‌تر عوامل به وجود آورنده ابرها و دلیل از بین رفتن آن‌ها استفاده می‌شوند.

لکه عظیم قرمز رنگ و معروف پنجمین سیاره منظومه خورشیدی هم در حال نابود شدن است و تا یک یا دو دهه دیگر اثری از آن باقی نخواهد ماند.

این عکس در هفتمین پرواز نزدیک جونو که دهم جولای 2017 انجام شد،‌ به ثبت رسیده است و نمایی شگفت‌انگیز از لکه قرمز مشتری را به علاقه‌مندان نشان می‌دهد.

با از بین رفتن ابرهای عظیم سیاره،‌ گردبادهای خیره‌کننده‌ی جدیدی به وجود می‌آیند که تماشای زیبایی آن‌ها به هیچ وجه خالی از لطف نیست.

دانشمندان ناسا امیدوارند که ربات جونو حداقل برای دو یا سه سال دیگر به کاوش ادامه دهد و داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط آن،‌ ابهامات موجود در مورد ساختار این غول گازی را برطرف کنند.

در این تصویر خیالی مسیر عبور جونو از بین کمربندهای تشعشعی مشتری به خوبی مشخص است.

در کنار جمع‌آوری اطلاعات به وسیله سنسورهای مختلف قرارگرفته بر روی فضاپیما جونو، این کاوشگر همچنان به مخابره تصاویر منحصر به فرد و زیبا از مشتری، ادامه خواهد داد.

در این مورد از عکس های سیاره مشتری که در هشتمین پرواز نزدیک جونو،‌ در تاریخ 1 سپتامبر 2017 تهیه شد، غول گازی از نمایی شگفت‌انگیز به تصویر کشیده شده است.

محققان متوجه شدند در سال ۲۰۱۷ میلادی بیش از ۲ هزار شهاب سنگ از کنار زمین عبور کرده اند.

به گزارش شبکه علمی ثریا و به نقل از اسپیس، در فناوری نوین ربات‌های کنترل از راه دور از ربات پیشرفته‌ای به نام "رولین" جهت انجام وظایف پیچیده‌ای همچون جهت‌یابی، تعمیر و نگهداری سیستم‌های فضایی با ارسال فرمان از طریق تبلت استفاده شد.

کارشناسان رباتیک آژانس فضایی اروپا معتقدند که در آینده مفهوم کنترل رباتیک از راه دور از حوزه فرمان مستقیم به جایگاه نظارت بر اتوماسیون یا عملیات خودکار ربات تغییر خواهد کرد.

در حوزه فناوری کنترل مستقیم ربات، کاربر یا فضانورد باید تمام وظایف ربات را صرفا از طریق فرمان انجام داده و ربات نیز فرامین را با دریافت جزئیات انجام می‌دهد.

مفهوم فناوری نظارت بر اتوماسیون به این معنا است که کاربر با ارسال یک فرمان از ربات می‌خواهد که یک ماموریت را انجام دهد و جزئیات آن بر عهده ربات است. به عنوان مثال در این آزمایش فضانوردان از ربات رولین خواستند تا یک کابل را به پورت تعبیه شده در یک قطعه متصل کنند. سپس ربات رولین پس از دریافت فرمان با استفاده از هوش مصنوعی کابل مورد نظر را پیدا و آن را به محل مورد نظر متصل کرد.

ربات‌های فضایی آینده مجهز به هوش مصنوعی به درجه‌ای از خود مختاری خواهند رسید که جزئیات هر فرمان را به صورت خودکار انجام می‌دهند و در مواردی که ربات با مشکل مواجه شود، هوش مصنوعی ربات را در وضعیت پایدار و ایمن تا رسیدن پاسخ از اپراتور زمینی نگه می‌دارد.

فضانوردان معتقدند که ربات‌های فضایی باید به مرحله‌ای از هوش مصنوعی دست یابند که توانایی حل مشکلات را از طریق یادگیری کسب کنند. این مفهوم به آن معنا است که با توجه به فاصله غیرقابل تصور اجرام فضایی امکان کنترل مستقیم ربات در سیاره‌های دور دست ممکن نیست.

ربات فضایی رولین بخشی از پروژه موسوم به "مترون" است. هدف از اجرای این پروژه توسعه فناوری ربات‌های فضایی برای ساخت ایستگاه‌های مورد نیاز قبل از ورود انسان به مریخ است.

سطح مریخ از آنچه دانشمندان تصور می‌کردند، خطرناک‌تر و سمی‌تر است.

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، مطالعات نشان می‌دهد تابش اشعه ماورای بنفش از خورشید موجب فعال شدن ترکیبات کلرین و در نتیجه تبدیل آنها به میکروب‌های قوی در خاک این سیاره سرخ می‌شود.

این ترکیبات که با نام پرکلرات شناخته می‌شوند، در تمام سطح مریخ گسترده شده‌اند و چندین کاوشگر ناسا از مریخ در چند نقطه مختلف این سیاره این ترکیبات را شناسایی کرده است.

پرکلرات‌ها دارای ویژگی‌هایی نظیر میکروب کشی قوی است که موجب می‌شد تا مریخ قابل سکونت به نظر بیاید. دانشمندان می‌گویند پرکلرات‌ها به طور قابل توجهی نقطه انجماد آب را پایین می‌آورند و یک منبع انرژی بالقوه برای میکروارگانیسم ها است.

اما پژوهش جدید مرکز اخترفیزیک دانشگاه ادینبرو در اسکاتلند وجه دیگر پرکلرات‌ها را نشان می‌دهد. دانشمندان با مشاهده یک آلودگی باکتریایی کشنده روی بدنه فضاپیمایی که به مریخ سفر کرده و با سطح این سیاره تماس داشته است، دریافتند از آن جایی که ضخامت جو مریخ یک صدم زمین است، تابش اشعه ماوراء بنفش به سطح مریخ موجب ایجاد چنین باکتری‌های خطرناکی می‌شود.

داده‌های این پژوهش نشان می‌دهد پدید آمدن حداقل سه ترکیب خطرناک و اثرات ترکیبی آنان باعث می‌شود که سطح مریخ از آنچه قبلا تصور می‌شد خطرناک‌تر بوده و امکان سکونت در سیاره سرخ وجود نخواهد داشت، چرا که این ترکیبات برای انسان سمی و خطرناک هستند.

نتایج این پژوهش در مجله "Scientific Reports" منتشر شده است.

در زمین حداکثر اختلاف دمایی که در یک شبانه روز می تونه اتفاق بی افته ،۴۰ الی ۵۰ درجه سانتی گراد هست.  وجود اتمسفر، دریاها و اقیانوس ها به کم کردن ومتعادل کردن این اختلاف دما کمک زیادی می کنه، درحالی که در فضا،دما در موقعیت سایه ممکنه به منهای ۱۰۰ درجه هم برسه و از طرفی دما زیر نور خورشید به ۱۲۰ درجه می رسه و این یعنی اختلاف دمای یک شبانه روز ۲۲۰ درجه. این اختلاف فاحش دما در ۲۴ ساعت یا حتی کمتر از اون، با انبساط و انقباض شدیدی که ایجاد می کنه، می تونه سازه ی ماهواره ها رو خیلی ترد و شکننده بکنه.

فیلم زیر هم اثرات مخرب اختلاف دما رو خیلی خوب نشون میده:

http://javanhavafaza.ir/4399/%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D8%A7%D9%88%D9%84%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B7-%D9%81%DB%8C%D8%B2%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%81%D8%B6%D8%A71/

فیلم زیر مربوط به پرش از ارتفاع تقریبا ۴۰ کیلومتری است. می بینیم که برای زنده موندن در این ارتفاع هم لازمه که از لباس مخصوص و کپسول اکسیژن استفاده کرد:

برای مشاهده در لینک زیر:

http://javanhavafaza.ir/4399/%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D8%A7%D9%88%D9%84%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B7-%D9%81%DB%8C%D8%B2%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%81%D8%B6%D8%A71/

همه می‌دانیم که انبوهی از رازها و معماها در فضا وجود  دارد. انسان فقط یکبار به ماه سفر کرده و چند کاوشگر به فضا  فرستاده که یکی از آن‌ها به‌نام Voyager 1 از منظومه شمسی خارج  شده است. اجسامی که از فضا به زمین پرتاب می‌شوند و اشیایی که  توسط تلسکوپ می‌بینیم، اکثر اطلاعات ما در رابطه با فضا را  تشکیل می‌دهند.
چند معمای بزرگ و معروف فضایی مانند ‘چهره‌ای بر روی مریخ’ و  ‘ماهواره شوالیه سیاه’ قبلا حل شده‌اند، ولی معماهای زیاد  دیگری باقی مانده‌اند که هنوز دانشمندان قادر به یافتن پاسخی  برای آن‌ها نیستند. در زیر به معرفی ۷ مورد از آن‌ها  می‌پردازیم.
سیاه‌چاله‌ها یکی از اجزای جدایی‌ناپذیر در فضا هستند، آن‌ها  زمانی تشکیل می‌شوند که یک ستاره بزرگ از بین برود، یعنی در  نواحی کوچکی که جاذبه بالایی دارند منفجر شوند، در این صورت  همه چیز حتی نور را می‌بلعند. به زیان ساده‌تر، سیاه‌چاله  ناحیه‌ای از فضا-زمان است که جرم در آن فشرده شده است. ما از  نحوه کار سیاه‌چاله‌ها باخبر هستیم ولی قادر به دیدن آن‌ها  توسط تلسکوپ‌های تابش الکترومغناطیسی، نوری یا اشعه X نیستیم.

سیاه  چاله

 

یک ناحیه خالی بسیار بزرگ

 

برخلاف سیاه‌چاله که حفره‌ای در فضا ایجاد می‌کنند، این ناحیه  یک فضای خالی از ماده و ماده تاریک است و نور از آن نیز عبور  می‌کند، هرچند دانشمندان بر این باورند که خود شامل انرژی  تاریک هستند. ناحیه‌های خالی زیادی در فضا وجود دارند، اما این  ناحیه با قطر تقریبی ۱.۳ میلیارد سال نوری بزرگترین است.

ماده  تاریک

 

ماده تاریک یکی از بزرگترین رموز فضاست و ما به کمک آن برخی از  ناشناخته‌ها در جهان را توصیف می‌کنیم، به اعتقاد کیهان‌شناسان  ۲۷ درصد جهان هستی از ماده تاریک تشکیل شده است. ما در رابطه  با ماده تاریک اطلاعات زیادی نداریم و فقط می‌دانیم که از  سیاه‌چاله ساخته نشده‌اند. دانشمندان حدس می‌زنند که شاید ماده  تاریک از سیاه‌چاله‌های اولیه ساخته شده‌اند.

انرژی تاریک

 

علاوه بر ۲۷ درصد ماده تاریک، ۶۸ درصد از جهان نیز از انرژی  تاریک تشکیل شده که باعث کاهش سهم مواد عادی به ۵ درصد می‌شود.  مانند ماده تاریک، اطلاعات زیادی از انرژی تاریک نیز نداریم  اما فرضیه فعلی آن را علت افزایش انبساط جهان می‌دانند (ماده  تاریک این انبساط را کند می‌کند). بسیاری از درک ما از ماده و  انرژی تاریک به وسیله پس‌زمینه مایکروویو کیهانی بدست آمده که  لحظه‌ای از تشعشع گرمایی بعد از Big Bang (انفجار بزرگ) و  تشکیل اولین اتم‌های هیدروژن است.

جاذب  بزرگ

 

یک جاذب بسیار بزرگ در فاصله ۲۲۰ میلیون سال نوری از زمین قرار  دارد که کهکشان ما را به سمت خود می‌کشد. کیهان از زمان واقعه  Big Bang تا امروز در حال گسترش بوده، در نتیجه حرکت کردن آن  طبیعی به نظر می‌رسد اما نه در یک جهت خاص. در تصویر بالا این  جاذب بزرگ با یک فلش نشان داده شده که به علت جاذبه بالا،  نورانی است و ما را با سرعت ۲.۲۵ میلیون کیلومتر بر ساعت، به  سمت خود جذب می‌کند.

Peggy، ماه سیاره زحل

 

در سال ۲۰۱۳ تصویری توسط ناسا از حلقه‌های سیاره زحل ثبت شد که  یک اختلال در آن‌ها را نشان می‌داد و به باور ستاره‌شناسان، یک  ماه جدید و کوچک بود. در این تحقیق، نحوه پیدایش ۶۷ حلقه دیگر  زحل کشف شد. متاسفانه، قسمت تحقیقات پیشرانش جت ناسا در مصاحبه‌ای  اعلام کرد که این ماه بزرگ‌تر نخواهد شد و احتمال جدا شدن آن  از زحل نیز وجود دارد. در حال حاضر وضعیت Peggy نامشخص است.

ستاره KAC ۸۴۶۲۸۵۲

 

این ستاره علاوه‌ بر اسم ماندگارش، یک مشکل حل نشده در فاصله  ۱۵۰۰ سال نوری نیز هست. جسم بزرگی در مسیر این ستاره قرار  گرفته که باعث مسدود شدن ۲۰ درصد نور آن می‌شود، اندازه این  جسم مقادیری عجیب است چراکه سیاره مشتری با اندازه بزرگی که  دارد تنها قادر به مسدود کردن ۱ درصد از نور ستاره‌ای به  اندازه KAC ۸۴۶۲۸۵۲ است. برخی از دانشمندان آن را ازدحام  دایسون می‌دانند که نسبت به کره عظیم‌الجثه دایسون کوچکتر است.  این کره، ستاره مورد نظر را احاطه کرده و انرژی خروجی آن را  برمی‌دارد. برای کشف این جسم باید تا سال ۲۰۱۸ و راه‌اندازی  تلسکوپ James Webb صبر کنیم.