هوافضای عاشورا

ناسا تصاویر تازه‌ای از تلسکوپ فضایی قدرتمند جیمز وب را منتشر و این بار از یک کهکشان مارپیچی بنفش‌رنگِ وهم‌آور رونمایی کرد.

به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از روزنامه سان، این کهکشان دوردست که توسط ناسا با نام "NGC 628" نامگذاری شده است، دارای رنگ‌های بنفش و بازوهای غبارآلود بوده و یادآور چیزی از یک فیلم علمی تخیلی است.

 

تلسکوپ وب این تصویر وحشتناک را در ۱۷ ژوئیه گرفت، قبل از اینکه به زمین منتقل شود، جایی که در آرشیو باربارا میکولسکی برای تلسکوپ‌های فضایی (MAST) ثبت شد؛ یک کتابخانه عمومی از تصاویر فضایی که برای همه قابل دسترسی است.

گابریل برامر، ستاره‌شناس مرکز سحر کیهانی در موسسه نیلز بور در دانشگاه کپنهاگ، این تصویر را مشاهده کرد و آن را در توییتر به اشتراک گذاشت.

در مصاحبه‌ای با ایندیپندنت، او توضیح داد: «این کهکشانی است که احتمالاً شباهت زیادی به آن چیزی دارد که ما فکر می‌کنیم راه شیری خودمان شبیه آن است. شما می‌توانید تمام این گره‌های ستارگان منفرد را مشاهده کنید؛ ابرنواخترهای منفرد از بین رفته‌اند. واقعا آن را با جزئیات مطالعه کنید.»

دکتر برامر افزود: «نگاه کردن به همین کهکشان از تلسکوپ هابل یا با تلسکوپ‌های زمینی، منظره‌ای باشکوه را برای شما به ارمغان نمی‌آورد. شما ستاره‌ای آبی را می‌بینید، ستاره‌های قرمز را می‌بینید، بازوهای مارپیچی و خطوط گرد و غبار را می‌بینید.»

 

او توضیح داد که این خطوط گرد و غبار به رشته‌های قهوه‌ای مایل به قرمز در بازوهای مارپیچی اشاره دارد.

صخره کیهانی

این سحابی قرمز غول پیکر و همسایه آبی رنگ کوچک آن بخشی از یک منطقه بزرگ ستاره‌زایی در ابر ماژلانی بزرگ هستند که حدود ۱۶۰ هزار سال نوری از سیاره زمین فاصله دارد. این تصویر با نام مستعار "صخره کیهانی" شناخته می‌شود، زیرا به گفته ناسا سحابی قرمز رنگ شبیه به یک صخره مرجانی بنظر می‌رسد که در دریایی از ستارگان شناور است.

همپوشانی کهکشان‌ها

در این تصویر منظره‌ای نادر از همپوشانی کهکشان‌ها به نام اج‌جی‌سی ۳۳۱۴ ثبت شده است. این گونه به نظر می‌رسد که دو کهکشان در حال برخورد با یکدیگر هستند، اما در واقع آن‌ها ده‌ها میلیون سال نوری از هم فاصله دارند. برخلاف آنچه در این تصویر مشاهده می‌شود، این دو کهکشان در جهات کاملا متفاوتی حرکت می‌کنند و در مسیر برخورد با یکدیگر قرار ندارند.

خوشه ستاره‌ای آر ۱۳۶

در منطقه مرکزی سحابی رتیل که حدود ۱۷۰ هزار سال نوری از سیاره زمین فاصله دارد، خوشه‌ای متراکم از ستارگان جوان وجود دارد که در پایین سمت راست تصویر دیده می‌شود. به گفته ناسا، بین صد‌ها ستاره جوان، ستارگان آبی پرجرم‌ترین ستارگانی هستند که تاکنون در عالم کشف شده اند. در متراکم‌ترین و مرکزی‌ترین قسمت این خوشه، ستاره‌شناسان تعداد نه ستاره با جرمی ۱۰۰ برابر بیشتر از جرم خورشید ما را کشف کرده اند.

سحابی پرده

بخش کوچکی از سحابی پرده، بقایای یک ابرنواختر است که تقریبا هشت هزار سال قبل به واسطه مرگ ستاره‌ای با جرم ۲۰ برابر بیشتر از جرم خورشید ما شکل گرفته است. امواج شوک و بقایای آن ابرنواختر، رشته‌های گاز یونیزه شده سحابی پرده را شکل داده اند. در این تصویر، رنگ قرمز مربوط به هیدروژن، سبز مربوط به سولفور و آبی با اکسیژن مرتبط است.

پژواک نور از یک ستاره ابرغول سرخ

این تصویر از ستاره ابرغول سرخ وی ۸۳۸ تک شاخ تغییرات چشمگیری را در روشنایی ابر‌های گرد و غبار اطراف آن نشان می‌دهد. این اثر که "پژواک نور" نامیده می‌شود، زمانی که ستاره به طور ناگهانی در ژانویه ۲۰۰۲ درخشش خود را افزایش داد از الگو‌های گرد و غباری که تا پیش از این دیده نشده بودند، پرده‌برداری کرد.

وی ۸۳۸ تک شاخ به طور موقت به یکی از درخشان‌ترین ستاره‌های کهکشان راه شیری تبدیل شد – ۶۰۰ هزار برابر درخشان‌تر از خورشید ما – پیش از آن که در آوریل ۲۰۰۲ درخشش آن محو شود.

جرم هربیگ هارو ۲۴

ستارگانی که به تازگی شکل گرفته اند گاهی اوقات فواره‌ای باریک و داغ از گاز یونیزه شده را پرتاب می‌کنند و اثری شبیه به یک شمشیر نوری را ایجاد می‌کنند که به نام "جرم هربیگ هارو" شناخته می‌شود. ستاره جوانی که در مرکز این تصویر با گرد و غبار پوشیده شده است در کهکشان راه شیری و در فاصله حدود ۱۳۵۰ سال نوری از سیاره زمین قرار دارد.

سحابی پروانه

همانطور که ستارگان کوچک‌تر می‌میرند، لایه‌های بیرونی گاز خود را طی حدود ۱۰ هزار سال به فضا پرتاب می‌کنند و هسته داغی به نام کوتوله سفید را پشت سر می‌گذارند. تشعشعات کوتوله سفید در مرکز این تصویر گاز در حال خروج را روشن می‌کند و آرایشی خیره کننده به نام سحابی سیاره‌ای را ایجاد می‌کند.

به گفته ناسا، این نام از روز‌های اولیه ستاره‌شناسی گرفته شده است، زمانی که رصدگران فکر می‌کردند اشکال کم نوری که مشاهده کرده اند ممکن است مربوط به سیارات باشد. با تخمین دمای سطحی بیش از ۴۰۰ هزار درجه فارنهایت (۲۲۲۲۰۴ سلسیوس)، ستاره مرکزی این سحابی سیاره‌ای یکی از داغ‌ترین ستاره‌های ثبت شده است.

سیاره مشتری و قمر اروپا

این تصویر نسبتا جدید از سیاره مشتری نه تنها لکه سرخ بزرگ شناخته شده آن، بلکه توفانی به رنگ سفید روشن و کشیده شده در عرض‌های جغرافیایی میانه شمالی را به تصویر می‌کشد که با سرعت ۳۵۰ مایل بر ساعت (۵۶۳ کیلومتر بر ساعت) به دور مشتری گردش می‌کند. همچنین، لکه سرخ جونیور زیر لکه سرخ بزرگ قابل مشاهده است.

قمر یخی اروپا که تصور می‌شود مواد بالقوه برای حیات را در خود دارد نیز سمت چپ سیاره مشتری قابل مشاهده است.

کوه اسرارآمیز

در سحابی کارینا (شاه‌تخته)، هرج و مرج در بالای ستونی از گاز و گرد و غبار به ارتفاع سه سال نوری مشاهده می‌شود. تشعشعات سوزان و جریان‌های ذرات باردار از ستارگان تازه متولد شده فوق داغ در این سحابی ستون را شکل داده و فشرده می‌کند که موجب تشکیل ستاره‌های جدید در آن می‌شود.

به طور همزمان، ستون از درون پاره می‌شود، زیرا ستارگان نوزاد که درون آن مدفون می‌شوند فواره‌هایی از گاز را موجب شده که جریان‌شان از قله‌های ستون قابل مشاهده است.

کهکشان‌های آنتن

تلسکوپ هابل برای سال‌ها مشغول مستند کردن ادغام دو کهکشان مارپیچی به نام "کهکشان‌های آنتن" بوده است. بنابر گزارش‌های ناسا، تعامل این دو کهکشان چند صد میلیون سال پیش آغاز شده و در طول این برخورد، میلیارد‌ها ستاره شکل خواهند گرفت.

این برخورد به حدی شدید است که ستارگان از کهکشان‌های میزبان خود جدا شده تا جریانی کمانی بین این دو شکل بگیرد. نرخ تشکیل ستاره نیز به اندازه‌ای زیاد است که گفته می‌شود کهکشان‌های آنتن در یک وضعیت "انفجار ستاره ای"، دوره‌ای که در آن تمام گاز درون کهکشان‌ها برای تشکیل ستارگان استفاده می‌شود، قرار دارند. این مرحله دائمی نخواهد بود و کهکشان‌ها نیز نمی‌توانند از هم جدا شوند. در نهایت، این دو کهکشان در هم ترکیب شده تا یک کهکشان بیضوی بزرگ شکل بگیرد.

موضوعات مرتبط: منظومه شمسیموجودات فضایی

 

سیارک استوانه ای امواموا (Oumuamua) یک جرم آسمانی مرموز و جالب‌توجه در منظومه شمسی بوده که بر اساس تحقیقات جدید، از برخوردی مهیب در گذشته به وجود آمده است.

 

یکی از جالب‌توجه‌ترین و اسرارآمیزترین موضوعات جدید موردبررسی در ارتباط با منظومه شمسی، توسط ستاره شناسان، سیارک امواموا بوده که با ظاهر سیگاری شکل و حرکت چرخشی خود، به عنوان اولین جرم آسمانی که از فضای بین ستاره‌ای وارد منظومه خورشیدی ما شده،‌ شناخته می‌شود؛ با این حال بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که این سیارک مرموز که در ماه اکتبر سال گذشته کشف شد، احتمالا با یک جرم آسمانی دیگر برخورد شدیدی داشته است.

دانشمندان میگویند که سیارک استوانه ای امواموا به احتمال قوی برای صدها میلیون سال در فضا حرکت کرده است و در صورت برخورد نکردن با اجرام دیگر، تا میلیاردها سال به سفر خود ادامه می‌دهد؛ اما تعدادی از نکات هستند که باعث مرموزتر شدن این سیارک شده‌اند؛ به عنوان مثال طول امواموا هشت برابر عرض آن بوده که تاکنون هیچ جرم آسمانی مشابه آن دیده نشده است. از طرف دیگر،‌ ماهیت این سیارک هم خود جای ابهام دارد و در حالی که دانشمندان آن را یک شی عظیم سنگی و یا نوعی دنباله‌دار می‌دانند، عده‌ای می‌گویند که سیارک استوانه ای امواموا یک فضاپیمای بیگانه است!

همچنین،‌ نحوه حرکت این جرم آسمانی هم به نوبه خود خاص است و ذهن بسیاری از محققان از جمله تیمی از دانشگاه کوئینز بلفاست (Queen’s University Belfast) در ایرلند، به رهبری وس فریزر (Wes Fraser) را به خود مشغول کرده است.

جزئیات تحقیقات جدید بر روی سیارک استوانه ای امواموا

تیم فریزر با بررسی روشنایی این جرم از طریق تمامی تصاویر و اطلاعات جمع‌آوری شده، نتیجه گرفتند که امواموا به صورت فوق‌العاده‌ نامنظم حرکت می‌کند و نوع عبور آن در مسیرش پیش از این هم در سیارک‌های کوچک‌تر دیده شده است؛ این طور که به نظر می‌رسد، شکل حرکت سیارک احتمالا به خاطر اتفاقاتی شناخته‌شده به وجود آمده است.

در بین دلایل احتمالی، پدیده‌های گشتاور جز و مدی که به واسطه نزدیک شدن به سیاره‌های دیگر به وجود می‌آید و اثر YORP که به تشعشات خورشیدی و تحرکات گرمایی درونی وابسته است، مطرح شده‌اند،‌ اما به طور مشخص‌تر، احتمالات برای دلیلی دیگر بسیار بالا هستند.

فریزر می‌گوید که سیارک استوانه ای امواموا در زمانی خاص از سرگذشت طولانی خود در یک برخورد شدید شرکت داشته است. دانشمندان معتقدند که این جرم آسمانی در حال خارج شدن از منظومه شمسی است و پس از رسیدن به مدار مشتری در ماه می همین سال و عبور از مدار زحل در اوایل سال میلادی آینده، دیگر اثر از آن در اطراف ما باقی نخواهد ماند.

با این حال تخمین زده می‌شود که حرکت عجیب امواموا بعد از گذشت مدتی تغییر کند و کشش‌ها و تنش‌های درونی این جرم به چرخش آن پایان دهند. همانطور که اشاره شد، محققان نمی‌دانند که ماهیت سیارک استوانه ای امواموا دقیقا چیست و به همین دلیل، تیم فریزر برای هر دو حالت که امواموا یک سیارک سنگی باشد و یا ستاره‌ای دنباله‌دار، تخمین زده‌اند که تا پایان چرخش این جرم آسمانی هنوز میلیاردها سال زمان لازم است!

در مورد شروع چرخش دیوانه‌وار این سیارک هم تخمین دقیق زمان برخورد اولیه بسیار مشکل است؛ دانشمندان میگویند که این اتفاق به احتمال قوی در منظومه‌ای که امواموا به آن تعلق دارد، شروع شده و در زمان آغاز شکل‌گیری سیاره‌ها و یا بعد از آن رخ داده است. اما از آنجایی که تهیه تصویری با کیفیت بالا از امواموا امکان‌پذیر نیست، نمی‌توان با اطمینان گفت که اوضاع در اوایل شکل‌گیری این جرم آسمانی به چه صورت بوده است.

فریزر و همکارانش مقاله جدید خود را در ژورنال “Nature Astronomy” به چاپ رسانده‌اند.

موضوعات مرتبط: منظومه شمسیموجودات فضایی

به گزارش جام‌جم آنلاین به نقل از گجت نیوز، تا چه اندازه سیاره زمین را می‌شناسیم؟ آیا گذشته این سیاره دقیقا مطابق با رویدادهای نوشته شده در کتب تاریخی است؟ هر چند وقت یک بار، برخورد با بعضی رویدادها و یا کشف برخی از سازه‌های باستانی، ما را با این پرسش رو به رو می‌کند: پیش از ما، چه کسانی بر این سیاره حکم‌رانی می‌کرده‌اند؟ آیا مردمان عهد باستان، با تصورات فعلی ما یکسان بوده‌اند؟ این‌ها از جمله سوالاتی هستند که پاسخ به آنان امری پیچیده و دشوار است؛ کشف یک سفینه فضایی مرموز در دریای بالتیک که قدمتی 1400 ساله دارد، یکی دیگر از رویدادهایی است که ما را نسبت به گذشته‌ سیاره‌مان شوکه می‌کند.

گروهی از غواصان سوئدی که با هدف اکتشاف گنج به دل دریا زده بودند، با کشف یک سفینه فضایی مرموز در دریای بالتیک، شگفت‌زده شدند! این گروه از غواصان، زمانی که به 200 متری این شی رسیدند، تمامی دستگاه‌ها و تجهیزات آنان از دسترس خارج شد و توصیف غواصان از شکل و شمایل این وسیله، منابع خبری را غرق در شایعات و گمانه‌زنی‌های متعدد کرد.

یکی از غواصان حرفه‌ای ماموریت «اوشن ایکس» (Ocean X) با نام استفان هوربورن (Stefan Hogerborn)، در این باره گفت که برخی از دوربین‌ها و وسایل ارتباطی، با نزدیک شدن به این شی عجیب و غریب از کار می‌افتادند. او در این باره اظهار کرد:

تمامی وسایل الکترونیکی از قبیل تلفن‌های ماهواره‌ای و یا دوربین‌ها، در نزدیکی این شی از کار می‌افتادند. این تجهیزات، با دور شدن از شی مذکور مجددا روشن شده و به حالت عادی به کار خود ادامه می‌دادند.

 

علاوه بر این، اعضای این تیم در رابطه با چیزی که در قعر دریا دیده‌اند، آن را بدون شک به یک شی غیرزمینی نسبت می‌دهند! آن‌ها همچنین گفته‌اند که یک رد 300 متری نیز به عنوان مسیری شیب‌دار در بستر دریا پهن شده که به شی مذکور ختم می‌شود. غواصانی که در طول این ماموریت، در اعماق دریای بالتیک بودند، در ابتدا تصور می‌کردند که با یک سنگ عظیم یا سازه‌ای طبیعی طرف هستند. اما گفته می‌شود که این شی ناشناس، شباهت ویژه‌ای به سفینه‌های فضایی دارد و به هیچ وجه ساخته‌ طبیعت نیست!

از زمان کشف این وسیله موسوم به سفینه فضایی مرموز در دریای بالتیک ، شایعات و گمانه‌زنی‌های بسیاری در مورد آن به راه افتاده است. آیا این شی عجیب، در واقع یک شهابسنگ و یا سیارک طبیعی است؟ عده‌ای نیز بر این باورند که این وسیله مرموز، یکی از زیردریایی‌های آلمان نازی و یا تجهیزات مربوط به زمان جنگ سرد بوده و اکنون با بقایای آن طرف هستیم. هنوز به طور دقیق از ماهیت این وسیله اطلاعاتی در دست نیست؛ ولی در هر حال، باید از اصالت یا کارکرد آن اطلاع پیدا کنیم!

این شی ناشناخته، اولین بار در ماه می 2011 کشف شد ولی به دلیل فقدان بودجه و زمان‌بندی بد، آن‌ها نتوانستند تیم دیگری را برای اکتشاف به این منطقه ببرند. این شی عجیب و غریب، شباهت بسیاری به یک سفینه فضایی مرموز داشت که در عمق 200 متری دریای بالتیک کشف شد. این اکتشاف عجیب و غریب، موج عظیمی از شایعات را در پی داشت که از جمله آنان می‌توان به قوت گرفتن افسانه‌های دنیای زیر زمینی و همچنین شباهت این وسیله، به سفینه میلیونیوم فالکون در جنگ ستارگان اشاره کرد.

 

در حالی که اعضای این تیم، برای کشف اطلاعات دقیق‌تر در مورد این شی عجیب و غریب هیجان‌زده بودند، عده دیگری چنین ادعایی را کذب خوانده و دقت تکنولوژی سونار را زیر سوال بردند. با این حال، اصلی‌ترین مشکل موجود این است که هیچ راهی برای وارد شدن به این وسیله فلزی وجود ندارد. بنابراین، مشخص نیست که با یک مخزن باستانی از گنجینه‌های طلا سر و کار داریم و یا اینکه با گذشت زمان، این وسیله عجیب و غریب از رسوبات زیر دریا پر شده است.

از زمان کشف این سفینه فضایی مرموز در دریای بالتیک تاکنون، بیش از 6 سال می‌گذرد و همچنان هیچ ایده‌ای در مورد کارکرد این وسیله عجیب وجود ندارد. هم متخصصان و هم غواصان اعماق دریا، درباره این اکتشاف سکوت کرده و نمی‌توانند ماهیت اصلی وسیله کشف شده را مشخص سازند. رهبری این ماموریت بر عهده پیتر لیندبرگ (Peter Lindberg) بود و دستیار تحقیقاتی این ماموریت نیز دنیس اسبرگ (Dennis Asberg) نام دارد.

دنیس اسبرگ درباره این اکتشاف عجیب و غریب می‌گوید:

من 100 درصد مطمئن هستم که ما در اینجا با یک چیز کاملا منحصر به فرد و ویژه سر و کار داریم!

ماموریت غواصان در این منطقه از دریای بالتیک، با هدف اکتشاف گنجینه‌های ارزشمند دنبال می‌شد. همه چیز مطابق با برنامه پیش می‌رفت تا اینکه غواصان در عمق خاصی از آب، متوجه قطع ارتباط وسایل الکترونیکی شدند. به گفته شاهدان، این سفینه فضایی در قعر دریای بالتیک، 61 متر عرض داشته و ارتفاع آن حدودا 8 متر بوده است. ساختار دیسکی شکل این شی عجیب و غریب، سبب شده که بسیاری از مردم در سراسر جهان، ایده‌های مختلفی را در مورد آن مطرح کنند که از جمله آنان می‌توان به قارچ غول‌پیکر و یا زیردریایی گمشده روسیه اشاره کرد. علاوه بر این‌ها، میلیون‌ها نفر از مردم جهان، این وسیله عجیب را به بشقاب پرنده موجودات فضایی نسبت داده‌اند که چندان هم عجیب نیست!

 

استیو وینر (Steve Weiner) به عنوان یک زمین شناس مطرح، معتقد است که این شی ناشناس، ساخته طبیعت نیست. بدنه این سفینه فضایی، از جنس فلز بوده و چنین ساختاری محال است که به طور طبیعی شکل گرفته باشد. بدین سبب باید گفت که این سازه، مستقیما توسط موجوداتی از سیاره ما و یا دیگر سیارات ساخته شده است!

جالب است بدانید که با وجود اینکه تعداد زیادی از تصاویر مربوط به این سازه ناشناخته منتشر می‌شوند، تنها یک عکس از میان آن‌ها واقعی‌ است. این تصویر ، نمایی از اسکن سونار در سال‌های قبل است و به غیر از آن، سایر تصاویر غیرواقعی هستند. در همین تصویر نیز، ساختار عجیب و غریب این سازه به خوبی مشخص است.

با وجود آنکه چندین سال از زمان کشف این سفینه فضایی مرموز در دریای بالتیک می‌گذرد، هنوز اطلاعاتی قطعی در مورد آن در دست نیست و تلاش‌ها برای کشف ماهیت واقعی آن همچنان ادامه دارد.

 

 

موضوعات مرتبط: موجودات فضایی

 

 

به گزارش شبکه علمی ثریا و به نقل از اسپیس، در فناوری نوین ربات‌های کنترل از راه دور از ربات پیشرفته‌ای به نام "رولین" جهت انجام وظایف پیچیده‌ای همچون جهت‌یابی، تعمیر و نگهداری سیستم‌های فضایی با ارسال فرمان از طریق تبلت استفاده شد.

کارشناسان رباتیک آژانس فضایی اروپا معتقدند که در آینده مفهوم کنترل رباتیک از راه دور از حوزه فرمان مستقیم به جایگاه نظارت بر اتوماسیون یا عملیات خودکار ربات تغییر خواهد کرد.

در حوزه فناوری کنترل مستقیم ربات، کاربر یا فضانورد باید تمام وظایف ربات را صرفا از طریق فرمان انجام داده و ربات نیز فرامین را با دریافت جزئیات انجام می‌دهد.

مفهوم فناوری نظارت بر اتوماسیون به این معنا است که کاربر با ارسال یک فرمان از ربات می‌خواهد که یک ماموریت را انجام دهد و جزئیات آن بر عهده ربات است. به عنوان مثال در این آزمایش فضانوردان از ربات رولین خواستند تا یک کابل را به پورت تعبیه شده در یک قطعه متصل کنند. سپس ربات رولین پس از دریافت فرمان با استفاده از هوش مصنوعی کابل مورد نظر را پیدا و آن را به محل مورد نظر متصل کرد.

ربات‌های فضایی آینده مجهز به هوش مصنوعی به درجه‌ای از خود مختاری خواهند رسید که جزئیات هر فرمان را به صورت خودکار انجام می‌دهند و در مواردی که ربات با مشکل مواجه شود، هوش مصنوعی ربات را در وضعیت پایدار و ایمن تا رسیدن پاسخ از اپراتور زمینی نگه می‌دارد.

فضانوردان معتقدند که ربات‌های فضایی باید به مرحله‌ای از هوش مصنوعی دست یابند که توانایی حل مشکلات را از طریق یادگیری کسب کنند. این مفهوم به آن معنا است که با توجه به فاصله غیرقابل تصور اجرام فضایی امکان کنترل مستقیم ربات در سیاره‌های دور دست ممکن نیست.

ربات فضایی رولین بخشی از پروژه موسوم به "مترون" است. هدف از اجرای این پروژه توسعه فناوری ربات‌های فضایی برای ساخت ایستگاه‌های مورد نیاز قبل از ورود انسان به مریخ است.

 

موضوعات مرتبط: موجودات فضایینجوم

هنر فضایی (space art) شاخه‌ای شگفت‌انگیز از هنر مفهومی است که برای به تصویر کشیدن دانش فضایی ستاره شناسان استفاده می‌شود.

 

سال‌هاست که آثار هنر فضایی یا همان هنر نجومی توسط سازمان‌هایی مانند ناسا (NASA) خریداری شده و توسعه آن‌ها حمایت می‌شود؛ هدف از این اقدام هم نشان دادن مفاهیم مختلف علم ستاره شناسی و شگفتی‌های کهکشان به علاقه‌مندان است. تصاویری که در این مطلب به مرور آن‌ها خواهیم پرداخت، در طول سال‌های گذشته توجه زیادی با به خود جلب کرده و در نوع خود بهترین بوده‌اند.

در مورد تاریخچه هنر فضایی می‌توان به یکی از بزرگان این رشته، یعنی چسلی بونستل (Chesley Bonestell) اشاره کرد که با خلق نقاشی‌هایی شگفت‌انگیز و در عین حال پایبند به حقایق علمی در اوایل قرن بیستم، نام خود را به عنوان پدربزرگ این حوزه به ثبت رساند.

اصول زیباشناختی نشئت گرفته از آثار بونسل امروزه با نام «رئالیسم توصیفی» (Descriptive Realism) شناخته می‌شوند که یکی از قواعد اصلی برای خلق آثار هنر فضایی در چهارچوب آن‌ها، رعایت جزییات به نحوی است که تصویر خلق‌شده پایه و اساس علمی داشته باشد؛ به عنوان مثال، هنرمند برای خلق اثری از فضای اطراف یک سیاره فراخورشیدی باید توجه داشته باشد که آسمان این سیاره به چه رنگ خواهد بود.

با وجود پیشرفت‌های اخیر در حوزه ستاره شناسی، هنر فضایی با استواری بر پایه ادغام مفاهیم هنر و علم، به میزان زیادی گسترش یافته است. آثار هنر نجومی که توسط دانش پژوهشگران هدایت شده و به کمک خلاقیت و مهارت هنرمندان به وجود می‌آیند، تصور ما از جهان اطراف را به میزان قابل‌توجهی تحت تاثیر قرار می‌دهند. در ادامه شما را به دیدن تعدادی از بهتری تصاویر این هنر دعوت می‌کنیم:

در این تصویر خیالی، نمایی از بازتاب نور خورشید سیستم تراپیست 1 (TRAPPIST-1) بر روی سطح سنگی یکی از سیاره‌های میانی این سیستم نشان داده شده است.

طرحی خیالی از هنر فضایی برای نشان دادن پیامدهای نزدیک شدن سیاره زمین به یک سیاه چاله

تصویری برای مقایسه ابعاد یک ستاره نوترونی (neutron star)‌ با شهر مونیخ آلمان

تصوری از کهکشانی در دور دست‌ها به نام “SXDF-NB1006-2”

نمایش باران سرد بین کهکشانی به کمک هنر فضایی

تصوری از یک کرم‌چاله که حفره‌ای در فضا و زمان ایجاد کرده است.

تجمع هسته‌های یخی در کمربند کویپر (Kuiper Belt)

تصویری خیالی از تابش نور ستاره کوتوله سامانه تراپیست 1 به سطح یکی از سیاره‌های سیستم

تصویری دیگر از ستاره کوتوله سامانه تراپیست 1 در نزدیکی یکی از سیاره‌ها

نمایی از درخشش کهکشانی به نام “W2246-0526” در نور مادون قرمز که به میزان 350 تریلیون برابر خورشید منظومه ما قدرت دارد!

به تصویر کشیدن مریخ در چهار میلیارد سال پیش

تصویری دیگر از گذشته سیاره مریخ

نمایش گرد و غبار و گازهایی که در اطراف سیستم دو ستاره‌ای “GG Tauri-A” قرار گرفته‌اند، به کمک هنر فضایی

ایستادن بر روی سطح سیاره فراخورشیدی “Gliese 667Cd” که از ستاره میزبانش نور گرفته است.

حلقه‌ی گازی و گرد و غبار کیهانی در اطراف یک ستاره جوان به نام “HD 142527”

نمایی از سطح یک سیاره کوتوله به نام «میک میک» (Makemake)

تصویری خیالی از سیاره کوتوله دوری به نام «اریس» (Eris) که در نزدیکی قمرش دیسمونیا (Dysmonia) قرار گرفته است.

به نمایش گذاشتن لحظه برخورد یک سیارک غول پیکر با قمر اروپا (Europa)، یکی از ماه‌های مشتری

به تصویر کشیدن آتشفشان‌های فعال در دو طرف سیاره‌ای فراخورشیدی به نام “Kepler-20e”

نمایی از یک سیاره فرضی که درخشش مادون قرمز زمان تولدش را باز پس گرفته است.

شرایط احتمالی سطح یکی از سیاره‌های سامانه تراپیست 1 به نام “TRAPPIST-1f”

استفاده از تکنیک‌های هنر فضایی برای نمایش یک سیاه چاله فوق قدرتمند

در این تصویر ستاره “GJ176-525px” ‌نشان داده شده است؛ این ستاره شباهت زیادی با خورشید ما داشته،‌ اما در حدود یک میلیارد سال از خورشید بیشتر عمر دارد.

نمایش یکی از سناریوهای احتمالی در مورد شرایط سیاره فراخورشیدی “55 Cancri e” که ابعادی دو برابر زمین دارد.

تصویری خیالی از چرخش یک سیاره فراخورشیدی فرضی به دور ستاره‌ای کوتوله و سرخ رنگ

استفاده از سبک هنر فضایی برای نمایش جریانی درخشان از جرم یک ستاره که به درون سیاه چاله‌ای عظیم بلعیده می‌شود.

نمایی خیالی از متلاشی شدن یک سیارک در اطراف یک ستاره کولوته سفید

به تصویر کشیدن منظومه خورشیدی ما در اوایل پیدایش آن

یکی از مجموعه پوسترهای طراحی شده از طرف ناسا برای جشن گرفتن اکتشافات فضایی

در هر کدام از این پوسترها، یکی از اصلی‌ترین ویژگی‌های سوژه موردنظر آژانس فضایی به گونه‌ای توصیف شده است که تصور تبلیغ تور گردشگری مکانی توریستی را در بیننده ایجاد می‌کند.

به عنوان مثال در این اثر هنر فضایی یکی از ویژگی قابل‌توجه قمر زحل، انسلادوس (Enceladus)، به عنوان عنصر اصلی طراحی استفاده شده است؛ فوران‌های عظیم در قطب جنوب انسلادوس مشخصه این قمر است.

قمر اروپا

شفق قطبی چشم‌نواز مشتری الهام‌بخش این اثر هنر نجومی بوده است.

اولین پوستر طراحی شده توسط تیم ناسا که منجر به توسعه دیگر آثار مشابه شد.

در این پوستر تاثیرات تابش نور از طرف ستاره‌ای که طیفی متفاوت از نورها را می‌تاباند، بر روی یک سیاره نشان داده شده است.

این اثر در مورد سیاره‌ای بدون خورشید با تاریکی بی پایان است.

تبلیغ پرش از ارتفاع در سیاره‌ای با گرانشی فوق‌العاده قوی

دریاهای طلایی قمر تایتان (Titan)

در سامانه تراپیست 1 به دلیل نزدیک بودن سیاره‌ها به هم، سفرهای بین سیاره‌ای همانند سر زدن به جزیره‌هایی در کنار هم است.

گذراندن تعطیلات در ابرهای سیاره ونوس

یکی از شناخته‌شده‌ترین آثار هنر فضایی چسلی بونستل مربوط به سال 1331

موضوعات مرتبط: منظومه شمسیموجودات فضایی

احتمال وجود بیگانگان در منظومه پروکسیما قنطورس برای اولین بار در حدود 60 سال قبل مطرح شد. آیا موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی به زمین آمده‌اند؟

 بشر از سال‌های دور به بحث و تبادل نظر پیرامون موجودات فضایی می‌پرداخت. 6 دهه قبل و برای اولین بار، وجود موجودات فضایی در حوالی سیاره پروکسیما بی (Proxima B) در منظومه پروکسیما قنطروس (Proxima Centauri) به عنوان نظریه‌ای جدی مطرح شد! این موضوع از نظر مردم یک داستان به شمار می‌رفت و رفته رفته به فراموشی سپرده شد.

همانطور که می‌دانید چندی پیش اخترشناسان از کشف سیاره‌ای مشابه زمین در فاصله 4 سال نوری از منظومه شمسی خبر دادند. سیاره پروکسیما بی واقع در منظومه پروکسیما قنطروس یک سیاره شبه زمین است. به محض کشف این سیاره، گمانه‌زنی‌ها در مورد میزبانی این سیاره از حیات آغاز شد. اکتشاف اخیر دانشمندان بعد از گذشت چند دهه از اولین شواهد مربوط به موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی صورت گرفت. افسانه قدیمی می‌گوید که موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی ، نژادی با نام «سِنِس» (Cenos) هستند که تاکنون چندین مرتبه نیز از زمین ملاقات کرده‌اند.

طبق این شواهد، قد این موجودات در حدود 2.5 متر بوده و شکل و شمایلی مشابه با انسان دارند، با این تفاوت که 5 برابر نسبت به ما قوی‌ترند. آنان از قرص‌هایی بی‌مزه‌ تغذیه می‌کنند و حتی نیازی به خواب و استراحت هم ندارند! موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی تاکنون به ملاقات چندین تمدن باستانی از زمین آمده‌اند و اخیرا نیز در ماه دسامبر سال 2012، در تایوان دیده شده‌اند.

اسکات وارینگ (Scott Waring) به عنوان یکی از یوفولوژیست‌های شناخته شده و مطرح، ویدیوی مربوط به مشاهده این یوفوی عجیب و غریب در تایوان را منتشر کرد که آن را در زیر می‌توانید ببینید:

مطمئنا شما هم در حال حاضر به این فکر می‌کنید که این نمی‌تواند شواهد محکمی بر حضور موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی در زمین باشد.

البته که نه؛ این ویدیو تنها یک شایعه اینترنتی به شمار می‌رود. اما داستان اصلی مربوط به تعامل انسان با موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی در نوع خود بسیار جالب بوده و واقعیت آن هنوز برای بخش بزرگی از مردم و فعالان شبکه‌های اجتماعی روشن نشده است.

منشا تمامی نظریه‌پردازی‌ها پیرامون موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی ، به یک تلاش 7 ساله از سوی گروهی از روانشناسان کالیفرنیایی در سال 1957 بازمی‌گردد. این تیم تحقیقاتی، مکالمه‌ای طولانی‌مدت و دوستانه را با یک موجود بیگانه از جایی در نزدیکی ستاره آلفا قنطروس (Alpha Centauri) داشتند که او را هَندز (Hands) نام‌گذاری کردند.

از این عنوان، اینگونه برداشت می‌شود که با موجودی دوست‌داشتنی و کودکانه سر و کار داریم. اما هندز در واقع یک موجود فضایی عظیم الجثه با بدنی بزرگ با 8 دست است. میزان هوشیاری این موجود فضایی بین انسان و سگ بوده و او را می‌توان به عنوان یکی از گونه‌های پیشرفته در همسایگی زمین نامید.

البته باید توجه داشت که هندز به طور فیزیکی در برابر محققان حضور نداشت. لی گلدن (Lee Gladden) و پگی ویلیامز (Peggy Williams) در کتابی تحقیقات خود درباره هیپنوتیزم و گفتگو با هندز را به نگارش درآوردند. در طی این آزمایشات، زن جوان و ناشناسی در اتاق حضور داشت که با هیپنوتیزم شدن او، هندز خودنمایی می‌کرد. گفتگوی محققان با هندز در کتابی تحت عنوان «هندز: گزارش واقعی. موضوع هیپنوتیزمی از فضای ماورای زمین» (Hands: The True Account. A Hypnotic Subject Reports on Outer Space) در سال 1976 به انتشار درآمد.

نویسندگان این کتاب موضع دقیقی را در مورد هندز و سِنِس اتخاذ نکرده‌اند؛ از این جهت مشخص نیست که این دسته از بیگانگان واقعی بوده و یا حاصل تخیل فعال یا ناخودآگاه این زن جوان هستند. اما در گوشه‌ای از فضای اینترنت، گزارشاتی وجود دارد که نشان می‌دهد هندز به کمک این زن جوان، به شکلی واقعی با زمینیان ارتباط برقرار کرده بود.

در طول این جلسات متعدد، هندز ادعا می‌کرد که با شماری از گونه‌های هوشمند دیگر از قبیل انسان، دلفین‌ها و سنس نیز در ارتباط بوده است.

دکتر بری وارمکسل (Barry Warmkessel) به عنوان یکی از متخصصین فیزیک که چندین دهه از عمر خود را صرف برخی از نظریه‌های تکامل زندگی در سیارات کرده است، بیگانه‌ی یافت شده در تایوان را به عنوان یک موجود فضایی از نژاد سِنِس معرفی می‌کند.

این فیزیکدان، گزارش مربوط به مشاهده موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی در زمین را به نظریه خود با نام استرو-متریک (Astro-Metrics) منطبق ساخت. پروفسور وارمکسل در تشریح کتاب مذکور گفت: این احتمال وجود دارد که موجودی بیگانه در نزدیکی ستاره پروکسیما قنطروس، ده‌ها سال پیش به صورت تله‌پاتیک در جلسات هیپنوتیزم حضور یافته باشد. یافته‌های اخیر دانشمندان نشان می‌دهد که سیاره پروکسیما بی که تنها 4 سال نوری با ما فاصله دارد، دارای شرایط بسیار مناسبی برای سکونت‌پذیری است. با توجه به اظهارات هندز در آزمایشاتی که چند دهه قبل انجام گرفت، این همان‌ جایی‌ست که بیگانگان سِنِس زندگی می‌کنند.

از طرفی با توجه به آزمایشات پروفسور بری وارمکسل، به نظر می‌رسد که ما باید اظهارات هندز درباره بیگانگان سِنِس را جدی گرفته و به دنبال جزئیات بیشتری از ویژگی‌های آنان باشیم.

سِنِس‌ها لباس‌هایی خاکستری رنگ پوشیده و کلاه بر سر می‌گذارند و یا حداقل در دهه 50 میلادی این کار را انجام می‌دادند! این نژاد از بیگانگان در نوع مرد و زن تکامل یافته و می‌توانند تا 20 فرزند را به دنیا بیاورند. جالب است بدانید که سِنِس‌ها در طول عمر 120 ساله خود به هیچگونه بیماری‌ای آلوده نمی‌شوند.

فضاپیمای این نژاد از موجودات فضایی همانند یک نوار چرخنده است. آن‌ها در طول تاریخ بشریت چندین مرتبه در زمین حضور یافته‌اند که از جمله آن می‌توان به حضور در دوران جنگ جهانی دوم، کمک در ساخت مجسمه ابولهول، ساخت اهرام میاها و دیگر آثار هنری اشاره کرد.

بری وارمکسل معتقد است که این دسته از بیگانگان، تمامی دانش خود را در بانک‌های حافظه شخصی نگهداری می‌کنند که هریک از هم‌نوعان نیز می‌توانند به آنان دسترسی داشته باشند. از این جهت، آنان را می‌توان به عنوان یک مغز مجتمع و متحد به شمار آورد. این بدان معناست که تصمیم‌گیری‌های نژاد سِنِس‌ها توسط یک گروه اخذ می‌شود، بدین ترتیب هیچ اختلاف نظری در تصمیمات و فعالیت‌های آنان وجود نخواهد داشت.

این واقعا آغازی بر شناخت بیشتر منظومه پروکسیما قنطروس است. اگر روزی بشر موفق به خروج از منظومه شمسی شود، احتمالا نژادی که در سیاره پروکسیما بی در انتظار ما هستند، چنین ویژگی‌هایی را خواهند داشت.

بنابراین اگر روزی با فردی دارای 8 هشت دست رو به رو شدید که از قرص‌هایی بی‌مزه تغذیه می‌کرد، از او بپرسید که چگونه می‌توان به پروکسیما بی رفت! به او بگویید که در زمین پروفسوری با نام استیون هاوکینگ می‌خواهد در این باره اطلاع داشته باشد. احتمالا او در پاسخ به سوال شما، به بانک حافظه خود و شبکه اطلاعاتی منحصر به فرد سِنِس‌ها اشاره خواهد کرد.

با این تفاسیر در صورتی که موجودات فضایی سیاره پروکسیما بی دارای چنین ویژگی‌هایی باشند، هکرهای ما باید به شبکه‌های ارتباطی آنان نفوذ کرده و اطلاعات غنی و ارزشمند آنان را در اختیار بگیرند.

موضوعات مرتبط: موجودات فضایی

اخیرا گزارشات متعددی از مشاهده حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان نقاط مختلف جهان منتشر شده است. به عقیده یوفولوژیست‌ها، ما با دروازه ورود بیگانگان طرف هستیم!

 

ناظران زمینی که شاهد این پدیده در آسمان بودند، وحشت‌زده شدند! در ابتدا گزارشات مردمی از مشاهده این حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان ، توسط ساکنین شهر نووسیبیرسک (Novosibirsk) در روسیه منتشر گردید و به سرعت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد. اولین افرادی که چنین پدیده‌ای را در آسمان دیدند، به سرعت دوستان و اعضای خانواده خود را از آن مطلع ساختند و در زمانی کوتاه، هزاران نفر موفق به تماشای این حلقه دودی سیاه رنگ در میان ابرها شدند.

همچنین چندین فایل ویدیویی از این پدیده نیز توسط ناظران ضبط شد و به شبکه‌های اجتماعی راه پیدا کرد. نظراتی که در رابطه با این حلقه دودی سیاه رنگ در این شبکه‌ها نیز رد و بدل میشد، در نوع خود بسیار جالب بود. عده‌ای بر این باور بودند که پدیده مذکور در واقع یک هشدار تکان‌دهنده از سوی بیگانگان است و ما در معرض یک تهدید جدی از سوی گونه‌ای پیشرفته از موجودات فضایی هستیم.

ناظران واقعی این ماجرا بر این باور بودند که این پدیده، تنها یک رویداد آب‌وهوایی است. به عقیده آنان، هیدروکربن سیاه‌رنگ و تشکیل گردابی از آن، منجر به تشکیل این حلقه دودی سیاه رنگ و حرکت به سمت ابرها شده و نمی‌توان آن را به پدیده‌های فرازمینی نسبت داد. اما واقعیت امر چیز دیگری‌ست؛ چرا که یک متخصص شناخته شده در زمینه هواشناسی، با اظهارات ناظران این ماجرا موافق نبود و اعلام کرد که چنین تعریفی در هواشناسی وجود ندارد!

تعداد مشاهدات این حلقه‌ها در آسمان در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده‌اند و در ماه ژوئن سال گذشته نیز یک نمونه دیگر از آن در دیزنی‌لند کالیفرنیا نیز مشاهده شد. به منظور رمزگشایی از این پدیده، گروهی سعی بر آن داشتند که علت شکل گیری حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان را به آتش‌بازی‌های بزرگ نسبت دهند؛ اما این مسئله هنوز به طور قطعی به اثبات نرسیده است.

حلقه سیاه مرموز دیگری نیز در روزهای گذشته در آسمان بریتانیا و شهرستان تاریخی یورک‌شر (Yorkshire) ظاهر شد و سر و صدای بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مطبوعاتی به پا کرد. علاقمندان به نظریه‌ توطئه و فعالان موضوعات مرتبط با موجودات فضایی ، بر این باورند که ما با پدیده‌ای غیرزمینی طرف هستیم و احتمالا این حلقه‌ها، دروازه‌ای برای ورود و خروج بیگانگان از ابعاد دیگر جهان هستند.

با وجود اینکه این اظهارات بر پایه شک و تردید بسیاری بنا شده‌اند، اما هنوز هم مقامات رسمی نتوانسته‌اند توضیح دقیقی را برای آن ارائه کنند.

این دایره عجیب و غریب که در روزهای گذشته در آسمان یورک‌شر شکل گرفت، شباهت بسیاری به حلقه دودی سیاه رنگ مشاهده شده در آسمان روسیه دارد! به دلیل اینکه حلقه‌های مذکور از دود سیاه رنگی تشکیل شده‌اند، این احتمال می‌رود که شکل‌گیری آن به علت وقوع‌ آتش‌سوزی رخ داده باشد. اما سرویس‌های آتش‌نشانی محلی می‌گویند که هیچ گزارشی از آتش‌سوزی در روز حادثه به ثبت نرسیده است!

تصویر زیر توسط دختری 22 ساله با نام کیمبرلی رابینسون (Kimberly Robinson) در حین رانندگی به ثبت رسیده، او در این باره اظهار کرد:

حلقه شکل گرفته در آسمان به حالت دودی شکل بود، اما تا حد بسیاری مانند یک حلقه جامد به نظر می‌رسید. من تا به حال چیزی مشابه با آن را در آسمان ندیده بودم و هیچ‌کس از علت این پدیده اطلاعی ندارد.

سخنگوی سازمان هواشناسی بریتانیا نیز این موضوع را تایید کرد و از غیرطبیعی بودن این پدیده خبر داد!

سارا کلارک (Sarah Clarke) به عنوان موسس اجرای نمایش‌های زمان جنگ در این شهرستان تاریخی اظهار کرد که این پدیده به منظور بازسازی صحنه‌های نبرد جنگ‌های جهانی انجام گرفته است. تولید این حلقه دودی سیاه رنگ ، روزهای شنبه و یکشنبه به ترتیب برای بزرگداشت کشته‌شدگان جنگ جهانی اول و دوم انجام گرفت. اما با این وجود، هنوز هم نمی‌توان با این توضیح، ظاهر شدن این پدیده در آسمان‌های سایر کشورهای جهان را نیز توجیه کرد.

افرادی که در سراسر جهان هستند، از مشاهده این حلقه های سیاه رنگ دودی شگفت‌زده شده‌اند و سوالات بسیاری را در ذهن آنان ایجاد کرده است. یکی از رایج‌ترین آنان این است که: «آیا حلقه دودی سیاه رنگ ، دروازه‌ای برای ورود و خروج بیگانگان به زمین است؟»

اولین ناظران این حلقه‌های دودی، آن را با عنوان «گرداب‌های دود» نام‌گذاری کردند. این سومین باری‌ست که حلقه‌ های دودی سیاه رنگ در صدر رسانه‌های خبری قرار می‌گیرد. اولین بار این پدیده در سال 2015 در کشور قزاقستان مشاهده شد و سپس در سال 2016 در آمریکا و این بار در کشور انگلستان! بمب خبری که این حلقه‌های سیاه رنگ ایجاد کردند، به گونه‌ای بود که امکان رد کردن آن توسط مقامات بلندپایه نیز غیرممکن شد.

یکی از کارشناسان در این باره می‌گوید که حلقه‌ های دودی سیاه رنگ توسط موجودات فضایی ایجاد نگردیده و احتمالا عاملان زمینی پدیدآورنده آن هستند. با این حال اگر موجودات فرازمینی به این دروازه‌های بین کهکشانی دست یافته باشند، چه کسی می‌تواند همکاری مخفیانه آنان با زمینی‌ها را انکار کند؟ برای نقض این ماجرا، چه کسی بهتر از مقامات بلندپایه و افراد دارای قدرت؟

دانشمندان به طور مرتب ادعا می‌کنند که شکل‌گیری این حلقه‌های دودی سیاه‌رنگ به علت مهار آتش‌سوزی‌های محلی توسط آتش‌نشانان بوده است. ادعاهای مکرر آنان به نحوی‌ست که یوفولوژیست‌ها را به طرح مسئله پوشش‌گذاری گسترده بر فعالیت‌های بیگانگان در زمین توسط مقامات دولتی وادار می‌کند.

به عقیده بسیاری از طرفداران نظریه توطئه، بیگانگان در بین ما هستند و فعالیت‌های خود را به صورت مخفیانه در زمین انجام می‌دهند. به نظر شما آیا می‌توان شکل‌گیری پدیده حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان‌های نقاط مختلف جهان را به فعالیت‌های بیگانگان فضایی ارتباط داد؟

موضوعات مرتبط: منظومه شمسیموجودات فضایی

ستاره‌ای که سیگنال‌ های مرموز منتشر می‌کند! تلسکوپ‌های رادیویی موفق شدند سیگنال های مرموز فضایی از ستاره‌ای با فاصله 11 سال نوری از زمین را دریافت کنند.

 ستاره‌شناسان می‌گویند که موفق به دریافت سیگنال های مرموز فضایی از ستاره‌ کوچکی با فاصله 11 سال نوری از زمین شده‌اند.

سیگنال مرموز فضایی که از این ستاره کم‌نور منتشر میشد، توسط رصدخانه آرسیبو (Arecibo Observatory) در تاریخ 12 می به ثبت رسید. این رصدخانه، از یک تلسکوپ رادیویی بسیار بزرگ در داخل گودالی در پورتوریکو ساخته شده است.

این سیگنال فضایی ، از یک کوتوله قرمز کم‌نور با نام راس 128 (Ross 128) منتشر می شود. مطالعات دانشمندان حکایت از آن دارد که هیچ سیاره‌ای در مدار این ستاره گردش نمی‌کند، همچنین این ستاره 2800 برابر تاریک‌تر از خورشید است. ابل مندز (Abel Méndez) به عنوان اخترزیست‌شناس دانشگاه پورتوریکو اعلام کرد که مطالعات بر روی این ستاره نشان می‌دهد که انتشار سیگنال‌های آن به صورت دوره‌ای هستند.

دانشمندان در این باره معتقدند که نمی‌توان به طور قطع بر یقین این موضوع را به حیات هوشمند و فعالیت‌های موجودات بیگانه نسبت داد، اما باید گفت که نمیتوان این احتمال را نادیده گرفت. لازم به ذکر است که موسسه جستجوی هوش فرازمینی «ستی» (SETI) نیز از انتشار این سیگنال های مرموز فضایی اطلاع دارد.

 

موضوعات مرتبط: منظومه شمسیموجودات فضایی

ادامه مطلب

 

 

مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که خرس آبی (Tardigrade) که با اسامی کندرو و جانور تنبل هم شناخته می‌شود، حتی بعد از مرگ خورشید نیز می‌تواند زنده بماند!

 خرس‌ آبی موجودی آبزی کوچک با هشت پا است که از جمله سرسخت‌ترین موجودات طبیعت شناخته می‌شود. این موجودات قادر هستند تا 30 سال در یک فریزر، فضای خارج از زمین و یا سایر محیط‌های خشن زنده بمانند. اما مطالعه‌ای جدید باز هم جزئیات دقیق‌تری از این موجودات را برای ما به تصویر می‌کشاند. خرس آبی می‌تواند بیشتر از همه ما عمر کرده و حتی بعد از مرگ خورشید هم زنده بماند! خرس های آبی از پیچیده‌ترین جانوران شدت‌دوست شناخته شده و از خشن‌ترین آزمایشات جان سالم به در برده‌اند.

در یک مطالعه جدید، گروهی از اخترفیزیک‌دانان دانشگاه آکسفورد و هاروارد، احتمال برخورد اجرام فضایی به زمین را مورد بررسی قرار دادند. در پی چنین رویدادی، احتمالا آب اقیانوس‌ها به کلی خشک شده و تمامی گونه‌های زنده از بین می‌روند.

اما یافته‌های دانشمندان نشان می‌دهد که هیچ‌کدام از پدیده‌های فضایی، نمی‌توانند آب اقیانوس‌ها را به کلی از بین ببرند. گذشته از این، خرس های آبی می‌توانند حتی در صورت مرگ تمامی جانداران، به زندگی خود ادامه دهند! در میان سیارک‌های موجود و شناخته شده، تنها تعدادی انگشت‌شمار از آنان توانایی نابودی کلی زمین را دارند، ولی انتظار نمی‌رود هیچ‌یک از آنان به زمین برخورد کنند. البته ابرنواخترها نیز می‌توانند موجب نابودی کلی حیات بر روی زمین شوند، اما احتمال انفجار آنان در نزدیکی زمین بسیار کم است.

در اینجا یک واقعیت عجیب وجود دارد! ما انسان‌ها موجودات بسیار ظریفی هستیم و حتی با کوچک‌ترین تغییرات اقلیمی ممکن است به کلی از دنیا رخت بر بندیم. اما شرایط برای خرس آبی متفاوت است، چرا که این جانور حتی بعد از مرگ خورشید هم زنده می‌ماند. در واقع این جاندار می‌تواند تا 10 میلیارد سال آینده را در کره زمین زندگی کند!

 

موضوعات مرتبط: موجودات فضایی

 

 

این روزها کمتر کسی را می‌توان یافت که با نام نیکولا تسلا (Nikola Tesla) غریبه باشد؛ نویسنده زندگینامه او، از ارتباط نیکولا تسلا با موجودات فضایی خبر می‌دهد!

 

نیکولا تسلا در مواردی بسیار، صدای مکالمه موجوداتی را می‌شنید که در اطراف او حضور نداشتند! او این صدا را همچون مکالمه گروهی از مردم با همدیگر توصیف می‌کرد. تسلا از این مکالمات، یادداشت‌برداری می‌کرد و معتقد بود که موجودات هوشمند سایر سیارات در حال صحبت کردن با همدیگر هستند! او با وجود آنکه از زبان مکالمه آنان بی‌اطلاع بود، همواره حس می‌کرد قادر است صدای بیگانگان را بشنود.

تیم اسوارتز (Tim R. Swartz) به عنوان نویسنده زندگینامه نیکولا تسلا ، در کتاب زندگینامه این نابغه بزرگ آورده که او به احتمال فراوان با موجوداتی از سایر کرات در ارتباط بوده است. فهرست دستاورد‌ها و اکتشافات نیکولا تسلا، بسیار پیش‌تر از تصورات مردمان آن زمان بوده و احتمالا علت نبوغ مثال‌زدنی او را می‌بایست در زمینه‌های اسرارآمیزی جستجو کنیم! اما فرضیه ارتباط نیکولا تسلا با موجودات فضایی تا چه اندازه جدی است؟

این فرضیه، موضوعات اسرارآمیز مرتبط با زندگی و اکتشافات نیکولا تسلا را به چالش وامی‌دارد. گفته می‌شود که بخش بزرگی از اسناد و یادداشت‌های او توسط دولت آمریکا مصادره گردیده و بسیاری از مردم نیز بر این باورند که دستاوردهای خارق‌العاده او، احتمالا برای منافع صنعت خطرناک بوده است.

موضوعات مرتبط: منظومه شمسیموجودات فضایی

ادامه مطلب