هوافضای عاشورا

شاهده اقمار موجود در خارج از منظومه شمسی، پیچیدگی‌های مخصوص به خود را دارد. با این حال، دانشمندان از کشف موفقیت‌آمیز اولین قمر فراخورشیدی خبر داده‌اند!

 امروزه ستاره‌شناسان موفق شده‌اند با بهره‌گیری از تجهیزات پیشرفته فضایی، تعداد بسیاری از سیارات فراخورشیدی را کشف و نام‌گذاری کنند. اینگونه سیارات، در خارج از فضای منظومه شمسی قرار داشته و در حال گردش به دور ستاره مادر خود هستند. اکتشاف اقمار این سیاره‌ها به علت اندازه‌های کوچک‌تر، پیچیدگی‌های بسیاری دارد. با این حال، اخیرا دانشمندان از کشف اولین قمر فراخورشیدی خبر داده‌اند!

فضاپیمای کاسینی (Cassini Spacecraft) در جدیدترین شیرجه خود توانست تصاویری بی‌سابقه و شگفت‌انگیز را از سیاره زحل و اتمسفر آن به ثبت برساند.

پهپاد جدید RacerX طی چندین تست اخیر به رکورد تازه‌ای در میان پهپادهای مسابقه‌ای با قابلیت کنترل از راه دور دست یافت. نام این محصول به عنوان سریع‌ ترین پهپاد با سرعت 262 کیلومتر بر ساعت در کتاب رکوردهای گینس ثبت شد.

در شرایطی که اکثر پهپادهای مصرفی نهایتا به سرعت 64 کیلومتر بر ساعت می‌رسد، کوادکوپترها یا همان پهپادهای رقابتی بر سرعت بیشتر تمرکز دارند و حالا محصولی به نام RacerX معرفی شده که رکورد سریع‌ ترین پهپاد را از آن خود کرده است.

در حال حاضر استارت آپ های زیادی سخت در تلاش هستند که کوادکوپتر سریعی را معرفی کنند که بهتر از رقبا باشد اما در این میان تیمی از مهندسان به سرپرستی رایان گری (Ryan Gury) با معرفی RacerX یک سر و گردن جلوتر از رقبا قرار گرفته‌اند. مقصود تولید چنین پهپاد‌هایی، شرکت در لیگ رقابتی پهپاد یا DRL است که از سال گذشته آغاز شد و بهترین پهپادهای رقابتی دنیا را دور هم جمع می‌کند.

پیش از این نیز تلاش‌ زیادی برای تولید سریع‌ترین پهپاد مسابقه‌ای دنیا انجام شده بود که البته به محصول موفقیت‌آمیزی ختم نشد. به گفته‌ی این تیم در نمونه‌ی اولیه، سرعت پهپاد به 289 کیلومتر بر ساعت نیز رسید اما طول 100 متری مسیر را به چنین سرعتی به پایان نرساند.

محصول تکمیلی این پروژه، همان RacerX است که به دو باتری لیتیم پلیمر با ظرفیت 1300 میلی آمپر ساعت مجهز شده و وزن آن به 800 گرم رسیده است. در حال حاضر جزئیات بیشتری از این پهپاد موجود نیست.

اخیرا گزارشات متعددی از مشاهده حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان نقاط مختلف جهان منتشر شده است. به عقیده یوفولوژیست‌ها، ما با دروازه ورود بیگانگان طرف هستیم!

ناظران زمینی که شاهد این پدیده در آسمان بودند، وحشت‌زده شدند! در ابتدا گزارشات مردمی از مشاهده این حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان ، توسط ساکنین شهر نووسیبیرسک (Novosibirsk) در روسیه منتشر گردید و به سرعت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد. اولین افرادی که چنین پدیده‌ای را در آسمان دیدند، به سرعت دوستان و اعضای خانواده خود را از آن مطلع ساختند و در زمانی کوتاه، هزاران نفر موفق به تماشای این حلقه دودی سیاه رنگ در میان ابرها شدند.

همچنین چندین فایل ویدیویی از این پدیده نیز توسط ناظران ضبط شد و به شبکه‌های اجتماعی راه پیدا کرد. نظراتی که در رابطه با این حلقه دودی سیاه رنگ در این شبکه‌ها نیز رد و بدل میشد، در نوع خود بسیار جالب بود. عده‌ای بر این باور بودند که پدیده مذکور در واقع یک هشدار تکان‌دهنده از سوی بیگانگان است و ما در معرض یک تهدید جدی از سوی گونه‌ای پیشرفته از موجودات فضایی هستیم.

ناظران واقعی این ماجرا بر این باور بودند که این پدیده، تنها یک رویداد آب‌وهوایی است. به عقیده آنان، هیدروکربن سیاه‌رنگ و تشکیل گردابی از آن، منجر به تشکیل این حلقه دودی سیاه رنگ و حرکت به سمت ابرها شده و نمی‌توان آن را به پدیده‌های فرازمینی نسبت داد. اما واقعیت امر چیز دیگری‌ست؛ چرا که یک متخصص شناخته شده در زمینه هواشناسی، با اظهارات ناظران این ماجرا موافق نبود و اعلام کرد که چنین تعریفی در هواشناسی وجود ندارد!

تعداد مشاهدات این حلقه‌ها در آسمان در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده‌اند و در ماه ژوئن سال گذشته نیز یک نمونه دیگر از آن در دیزنی‌لند کالیفرنیا نیز مشاهده شد. به منظور رمزگشایی از این پدیده، گروهی سعی بر آن داشتند که علت شکل گیری حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان را به آتش‌بازی‌های بزرگ نسبت دهند؛ اما این مسئله هنوز به طور قطعی به اثبات نرسیده است.

حلقه سیاه مرموز دیگری نیز در روزهای گذشته در آسمان بریتانیا و شهرستان تاریخی یورک‌شر (Yorkshire) ظاهر شد و سر و صدای بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مطبوعاتی به پا کرد. علاقمندان به نظریه‌ توطئه و فعالان موضوعات مرتبط با موجودات فضایی ، بر این باورند که ما با پدیده‌ای غیرزمینی طرف هستیم و احتمالا این حلقه‌ها، دروازه‌ای برای ورود و خروج بیگانگان از ابعاد دیگر جهان هستند.

با وجود اینکه این اظهارات بر پایه شک و تردید بسیاری بنا شده‌اند، اما هنوز هم مقامات رسمی نتوانسته‌اند توضیح دقیقی را برای آن ارائه کنند.

این دایره عجیب و غریب که در روزهای گذشته در آسمان یورک‌شر شکل گرفت، شباهت بسیاری به حلقه دودی سیاه رنگ مشاهده شده در آسمان روسیه دارد! به دلیل اینکه حلقه‌های مذکور از دود سیاه رنگی تشکیل شده‌اند، این احتمال می‌رود که شکل‌گیری آن به علت وقوع‌ آتش‌سوزی رخ داده باشد. اما سرویس‌های آتش‌نشانی محلی می‌گویند که هیچ گزارشی از آتش‌سوزی در روز حادثه به ثبت نرسیده است!

تصویر زیر توسط دختری 22 ساله با نام کیمبرلی رابینسون (Kimberly Robinson) در حین رانندگی به ثبت رسیده، او در این باره اظهار کرد:

حلقه شکل گرفته در آسمان به حالت دودی شکل بود، اما تا حد بسیاری مانند یک حلقه جامد به نظر می‌رسید. من تا به حال چیزی مشابه با آن را در آسمان ندیده بودم و هیچ‌کس از علت این پدیده اطلاعی ندارد.

سخنگوی سازمان هواشناسی بریتانیا نیز این موضوع را تایید کرد و از غیرطبیعی بودن این پدیده خبر داد!

سارا کلارک (Sarah Clarke) به عنوان موسس اجرای نمایش‌های زمان جنگ در این شهرستان تاریخی اظهار کرد که این پدیده به منظور بازسازی صحنه‌های نبرد جنگ‌های جهانی انجام گرفته است. تولید این حلقه دودی سیاه رنگ ، روزهای شنبه و یکشنبه به ترتیب برای بزرگداشت کشته‌شدگان جنگ جهانی اول و دوم انجام گرفت. اما با این وجود، هنوز هم نمی‌توان با این توضیح، ظاهر شدن این پدیده در آسمان‌های سایر کشورهای جهان را نیز توجیه کرد.

افرادی که در سراسر جهان هستند، از مشاهده این حلقه های سیاه رنگ دودی شگفت‌زده شده‌اند و سوالات بسیاری را در ذهن آنان ایجاد کرده است. یکی از رایج‌ترین آنان این است که: «آیا حلقه دودی سیاه رنگ ، دروازه‌ای برای ورود و خروج بیگانگان به زمین است؟»

اولین ناظران این حلقه‌های دودی، آن را با عنوان «گرداب‌های دود» نام‌گذاری کردند. این سومین باری‌ست که حلقه‌ های دودی سیاه رنگ در صدر رسانه‌های خبری قرار می‌گیرد. اولین بار این پدیده در سال 2015 در کشور قزاقستان مشاهده شد و سپس در سال 2016 در آمریکا و این بار در کشور انگلستان! بمب خبری که این حلقه‌های سیاه رنگ ایجاد کردند، به گونه‌ای بود که امکان رد کردن آن توسط مقامات بلندپایه نیز غیرممکن شد.

یکی از کارشناسان در این باره می‌گوید که حلقه‌ های دودی سیاه رنگ توسط موجودات فضایی ایجاد نگردیده و احتمالا عاملان زمینی پدیدآورنده آن هستند. با این حال اگر موجودات فرازمینی به این دروازه‌های بین کهکشانی دست یافته باشند، چه کسی می‌تواند همکاری مخفیانه آنان با زمینی‌ها را انکار کند؟ برای نقض این ماجرا، چه کسی بهتر از مقامات بلندپایه و افراد دارای قدرت؟

دانشمندان به طور مرتب ادعا می‌کنند که شکل‌گیری این حلقه‌های دودی سیاه‌رنگ به علت مهار آتش‌سوزی‌های محلی توسط آتش‌نشانان بوده است. ادعاهای مکرر آنان به نحوی‌ست که یوفولوژیست‌ها را به طرح مسئله پوشش‌گذاری گسترده بر فعالیت‌های بیگانگان در زمین توسط مقامات دولتی وادار می‌کند.

به عقیده بسیاری از طرفداران نظریه توطئه، بیگانگان در بین ما هستند و فعالیت‌های خود را به صورت مخفیانه در زمین انجام می‌دهند. به نظر شما آیا می‌توان شکل‌گیری پدیده حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان‌های نقاط مختلف جهان را به فعالیت‌های بیگانگان فضایی ارتباط داد؟

آیا سیاره نهم منظومه شمسی واقعا وجود دارد؟ در این مدت بحث‌های زیادی درباره وجود این سیاره جدید شکل گرفه است. اکنون اما تحقیق جدیدی بیش از پیش واقعی بودن این سیاره را تایید می‌کند.

یک سال و نیم پیش، اولین شواهد از وجود سیاره نهم منظومه شمسی منتشر شد. در آن مقاله، جرم این سیاره فرضی ده برابر جرم زمین تخمین زده شده بود. شعاع مداری آن نیز حدود 700 واحد نجومی بیان شد. از آن زمان تاکنون مقالات زیادی منتشر شده که هرکدام وجود سیاره نهم را تایید و یا تکذیب کرده‌اند.

برخی اینطور استدلال می‌کنند که مدارهای اجرام خاصی از TNO ها (اجرام فراتر از مدار نپتون یا فرانپتونی ها) وجود سیاره نهم را تایید می‌کنند. در حالی که سایرین عقیده دارند اینگونه استدلال‌ها به علت نبود شواهد رصدی قابل اتکا نیست. آخرین تحقیقی که در این رابطه توسط دو اخترشناس از دانشگاه مادرید انجام شده، دید تازه‌ای به ما می‌دهد که این بحث‌ها را می‌تواند تمام کند. با استفاده از تکنیک جدیدی که روی اجرام بسیار دورتر از مدار نپتون یا ETNO ها تمرکز می‌کند، باور این دو اخترشناس این است که سیاره نهم واقعا وجود دارد.

ETNO ها یا اجرام فرانپتونی دور، اجرامی هستند که در فواصلی بیشتر از 150 واحد نجومی از خورشید قرار گرفته‌اند. بنابراین مدار این اجرام، هیچگاه مدار نپتون را قطع نخواهد کرد. بنابر این تحقیق، فواصل بین گره‌های مداری ETNO ها و خورشید، می‌تواند ما را به سوی سیاره نهم منظومه شمسی راهنمایی کند.

تصویری هنری از سیاره نهم منظومه شمسی

این دو گره مداری، بخش‌هایی هستند که مدار جرم مورد نظر، صفحه منظومه شمسی را قطع می‌کند. در این نقاط است که احتمال برخورد این اجرام، با سایر اجرام منظومه شمسی به بیشترین مقدار خود می‌رسد. بنابراین، احتمال عبور از نزدیکی یک جرم دیگر و تغیر مدار ETNO ها نیز در همین نواحی بسیار بالاست. با اندازه‌گیری دقیق محل این نقاط، می‌توان بررسی کرد که آیا ETNO دچار تغییرات مداری می‌شوند یا خیر. تغییراتی که می‌توان آن را به حضور اجرام سنگین دیگری در آن محل نسبت داد.

Carlos de la Fuente Marcos یکی از نویسندگان این مقاله جدید می‌گوید:

اگر جرمی نباشد تا مدار ETNO را مختل کند، گره‌های مداری آنها بایستی به صورت یکنواختی توزیع شده باشد. چرا که دلیلی برای اختلال این گره‌ها وجود ندارد. اما در صورت وجود یک یا دو جرم اختلال‌گر، دو اتفاق ممکن است رخ دهد. حالت نخست این است که مدار ETNO ها پایدار است و آنها تنها گره‌های مداری خود را به دور از مسیر اختلال‌گرها قرار می‌دهند. اما اگر مدارشان ناپایدار باشد، این اجرام همانند دنباله‌دارهایی عمل می‌کنند که مدارهایی بسیار کشیده دارند و به نواحی داخلی منظومه شمسی، همچون سیاره مشتری هم نفوذ می‌کنند.

این دو اخترشناس، محاسبات و داده‌کاوی خود را برای تجزیه و تحلیل گره‌های مداری 28 مورد از ETNO ها و 24 مورد دیگر از اجرام دور منظومه شمسی انجام دادند. نتیجه این بود که این دو جمعیت از اجرام دور، در فواصل خاصی از خورشید تجمع می‌کردند. یک ارتباط بین مکان این گره‌ها و زاویه میل اجرام با صفحه منظومه خورشیدی نیز مشاهده شد.

تصویری متحرک از مدار سیارات داخلی، سیارات خارجی، TNO ها و مدار احتمالی سیاره نهم منظومه شمسی

یافته دومی که اشاره شد بسیار غیر قابل انتظار بود و دو اخترشناس را به این نتیجه رساند که سیاره نهم منظومه شمسی بایستی وجود داشته باشد. این سیاره است که مدار اجرام بررسی‌شده را به صورتی که گفته شد، تغییر می‌دهد.

De la Fuente Marcos تاکید می‌کند:

ما اینگونه فرض می‌کنیم که ETNO ها از نظر دینامیکی، همانند دنباله‌دارهایی هستند که با مشتری برهم‌کنش دارند. بنابراین یافته‌های حاصل از بررسی داده‌های آماری اجرام دور را می‌توان این‌گونه تفسیر کرد که نهمین سیاره در فاصله‌ای بین 300 تا 400 واحد نجومی با آنها برهم‌کنش دارد.

همان‌گونه که اشاره شد، برخی از تحقیقاتی که وجود سیاره نهم را زیر سوال قرار می‌دادند، عقیده داشتند که مطالعه TNO ها از نظر رصدی به طور دقیق و بی‌طرفانه انجام نشده است. آنها می‌گفتند که خطاهای سیستمی در محاسبات مربوط به میل مداری TNO ها وارد شده است. چرا که همه این رصدها و محاسبات معطوف به جهت‌گیری خاصی در آسمان می‌شود.

با بررسی فاصله گره‌های مداری ETNO ها که به اندازه و شکل مدارشان بستگی دارد، تحقیق جدید اولین شاهد بر وجود سیاره نهم را ارائه می‌دهد. شاهدی که دیگر نمی‌توان به آن ایراد گرفت که به جهت‌گیری خاصی وابسته است. در حال حاضر تنها 28 مورد ETNO شناخته شده است. اما پژوهشگران این تحقیق جدید اطمینان دارند که با کشف ETNO های جدید، نتیجه آنها بیش از پیش تایید خواهد شد.

جرمی به اندازه سیاره مریخ کافی است تا بتواند اختلال‌های مشاهده شده در اجرام کمربند کوییپر را ایجاد کند.

این دو اخترشناس حتی احتمال وجود سیاره دهم را نیز داده‌اند.

de la Fuente Marcos می‌گوید:

با در نظر گرفتن تعریفی که از سیارات داریم، این جرم دهم نمی‌تواند یک سیاره واقعی باشد. حتی اگر جرمش هم‌ارز جرم زمین باشد. چرا که این جرم با تعداد زیادی سیارک و سیاره‌های کوتوله احاطه شده است. در هر صورت شواهد نشان می‌دهد که جرمی بزرگ دورتر از کمربند کوییپر وجود ارد. فاصله این جرم از خورشید حدود 50 واحد نجومی تخمین زده شده است و امید است که تحقیقات بعدی وجود آن را اثبات کند.

به نظر می‌رسد که منظومه شمسی هر ساله شلوغ‌تر می‌شود! اگر وجود سیارات نهم و حتی دهم به طور قطع تایید شود، شاید لازم باشد تا بار دیگر تعریف سیارات را بازنگری کنیم. مطمئنا در سال‌های آینده بحث سیارات و تعریف درست آنها در انجمن‌های اخترشناسی بسیار داغ خواهد بود.

وبگاه آمریکایی «ورد پالتیکس ریویو» در تحلیلی پیرامون توان پهپادی ایران به نقل از«آرین طباطبایی» تحلیلگر امور منطقه‌ای نوشت: ایران یکی از دیرپاترین برنامه‌های ساخت پهپاد را در جهان دارد به طوری‌که فعالیت در ساخت پهپادها را از دهه ۸۰ میلادی و حین جنگ با عراق آغاز کرد. این برنامه از آن موقع تاکنون با توجه این‌که بخش دفاعی این کشور با پیروزی انقلاب تحت تحریم‌های بین المللی بوده، پیشرفت قابل توجهی کرده است.

بر این اساس، ایران حتی پهپادهای خود را به برخی کشورها و عوامل غیر دولتی نیز صادر می‌کند که می‌توان به سوریه و حزب الله لبنان اشاره کرد. اینک پهپادهای ایران چند بخش مهم چون دفاعی، تجسسی و تهاجمی را در بر می‌گیرند. برنامه سخت پهپاد با برنامه موشکی و سایبری اینک مبدل به تمرکز عمده دفاعی ایران شده‌اند.

«آرین طباطبایی» در ادامه به وبگاه آمریکایی گفت : «البته ایران در بحث فراهم آوردن زیر ساخت‌های لازم برای پشتیبانی از برنامه ساخت پهپاد و ترکیب آن‌ها با سلاح‌های دیگر مشکلاتی دارد. با این وجود، ایران هواپیماهای بدون سرنشین را به عنوان بخش مهمی از صنعت دفاعی خود به نمایش می‌گذارد و اغلب در نمایشگاه های دفاعی و رویدادهای مهم آن را به منظور بیان پیشرفت به مخاطبان داخلی و ارسال پیام به دشمنان نشان می‌دهد. »

 طباطبایی ادامه داد : «این کشور مدعی ساخت پهپاد «فرطوس» با بردی برابر ۲۰۰۰ کیلومتر و ماندگاری پروازی بیش از سی ساعت و حمل موشک‌های هوا به زمین است. با این قابلیت‌ها این پهپاد  در قیاس با پهپادهای آمریکا قرار می‌گیرد که البته مشکوک به نظر می‌رسد. با این وجود آشکار است که ایران مانند آمریکا در مسیر توسعه پهپادها است. ایران در سال ۲۰۱۱ یک پهپاد آمریکا به نام «آر کیو-۱۷۰ » را شکار کرد و گفت که توانسته اطلاعات این پهپاد را بازیافت و آن را مهندسی معکوس کند. البته به این ادعا باید با شک نگریست. »

آرین طباطبایی در خاتمه با اشاره به بهره گیری ایران از پهپادها در عرصه‌های مختلف چون سوریه، رصد تحرکات آمریکا در خلیج فارس و حفظ امنیت مرزها به ویژه مناطق آسیب پذیر با افغانستان و پاکستان گفت: «ایران بدین وسیله حضور امنیتی خود در مناطق مرزی که مرزبانانش کشته یا ربوده می‌شوند را تقویت کرده است. این کشور از پهپادها در عملیات ضد تروریستی و موارد طبیعی مانند ارزیابی زیستگاه‌ها، جمع آوری اطلاعات در مورد حیات وحش، گشت و شناسایی نقض کنندگان قوانین شکار و نظارت بر آتش سوزی‌ها استفاده می‌کند.

جدیدترین بالگرد ایرانی با نام "صبا ۲۴۸" رونمایی شد.

قطعا می‌توان گفت سری اف ایالات‌متحده آمریکا یکی از موفق‌ترین جنگنده‌های موجود در دنیاست. به‌خصوص اف-5 و اف-14 که اگر خلبان دشمن از این هواپیماهای رعب‌آور جان سالم به در ببرد، شاید تا آخر عمرش هیچ‌گاه در اتاقک خلبان جنگنده خود قرار نگیرد! اما اف-16 نیز توانسته ویژگی‌های خود را به‌خوبی نمایان گرداند. این هواپیما در ابتدا منحصرا برای انجام ماموریت‌های برتر هوایی چون جنگ تن‌به‌تن هوایی ساخته شد، بااین‌حال با به‌روزرسانی‌های صورت گرفته توانست به یک جت چندمنظوره تمام‌عیار تبدیل شود.

9. اف-15 ایگل

در سال 1967 مک دانل داگلاس جنگنده اف 15 را با ویژگی‌هایی مثال‌زدنی طراحی کرد. این جت در ارتفاع 10 کیلومتری می‌تواند حداکثر سرعتی در حدود 2500 کیلومتر بر ساعت داشته باشد.

8. ساب JAS 39 Gripen

همانند میراژ 2000، این جنگنده نیز تنها از یک پیشرانه استفاده می‌کند و قابلیتی چندمنظوره دارد. ساب، مدل JAS 39 را برای جایگزینی با 35 Darken و Viggen 37 طراحی نمود تا در نیروی هوایی سوئد به‌کار گرفته شود. این هواپیما در سال 1988 اولین پرواز خود را به‌سلامت انجام داد و 9 سال بعد یعنی در سال 1997 به جهت عملکرد فوق‌العاده، به نماد کمال در صنعت ساخت جنگنده تبدیل شد.

7. میگ 35

سری Mikoyan میگ روسیه دقیقا در برابر سری اف ایالات‌متحده قرار می‌گیرد. کارشناسان صنعت هوایی میگ 35 را نسخه تکامل‌یافته میگ 27 Fulcrum می‌دانند. این جنگنده با داشتن سیستم سلاح و رادار پیشرفته یکی از برترین‌ها در نوع خود به‌شمار می‌رود.

6. جی-10

هرکجا که منفعتی برای چین داشته باشد، بدانید و آگاه باشید که قطعا این عزیزان حضور دارند! چنگدو جی-10 یک جنگنده چندمنظوره با قابلیت انجام عملیات در هر آب و هوایی است. وزن کم، طراحی کانارد و بال عقب دلتا از ویژگی‌های بارز این هواپیمای چینی است. تمامی مراحل ساخت و طراحی جی-10 در شرکت هواپیمایی چنگدو (CAC) انجام‌ شده تا ارتش چین بتواند با خیال راحت و به‌دوراز افشای اطلاعات به نبردهای هوایی خود بپردازد.

ستاره‌ای که سیگنال‌ های مرموز منتشر می‌کند! تلسکوپ‌های رادیویی موفق شدند سیگنال های مرموز فضایی از ستاره‌ای با فاصله 11 سال نوری از زمین را دریافت کنند.

 ستاره‌شناسان می‌گویند که موفق به دریافت سیگنال های مرموز فضایی از ستاره‌ کوچکی با فاصله 11 سال نوری از زمین شده‌اند.

سیگنال مرموز فضایی که از این ستاره کم‌نور منتشر میشد، توسط رصدخانه آرسیبو (Arecibo Observatory) در تاریخ 12 می به ثبت رسید. این رصدخانه، از یک تلسکوپ رادیویی بسیار بزرگ در داخل گودالی در پورتوریکو ساخته شده است.

این سیگنال فضایی ، از یک کوتوله قرمز کم‌نور با نام راس 128 (Ross 128) منتشر می شود. مطالعات دانشمندان حکایت از آن دارد که هیچ سیاره‌ای در مدار این ستاره گردش نمی‌کند، همچنین این ستاره 2800 برابر تاریک‌تر از خورشید است. ابل مندز (Abel Méndez) به عنوان اخترزیست‌شناس دانشگاه پورتوریکو اعلام کرد که مطالعات بر روی این ستاره نشان می‌دهد که انتشار سیگنال‌های آن به صورت دوره‌ای هستند.

دانشمندان در این باره معتقدند که نمی‌توان به طور قطع بر یقین این موضوع را به حیات هوشمند و فعالیت‌های موجودات بیگانه نسبت داد، اما باید گفت که نمیتوان این احتمال را نادیده گرفت. لازم به ذکر است که موسسه جستجوی هوش فرازمینی «ستی» (SETI) نیز از انتشار این سیگنال های مرموز فضایی اطلاع دارد.

مطالعات جدید دانشمندان نشان می‌دهد که خرس آبی (Tardigrade) که با اسامی کندرو و جانور تنبل هم شناخته می‌شود، حتی بعد از مرگ خورشید نیز می‌تواند زنده بماند!

 خرس‌ آبی موجودی آبزی کوچک با هشت پا است که از جمله سرسخت‌ترین موجودات طبیعت شناخته می‌شود. این موجودات قادر هستند تا 30 سال در یک فریزر، فضای خارج از زمین و یا سایر محیط‌های خشن زنده بمانند. اما مطالعه‌ای جدید باز هم جزئیات دقیق‌تری از این موجودات را برای ما به تصویر می‌کشاند. خرس آبی می‌تواند بیشتر از همه ما عمر کرده و حتی بعد از مرگ خورشید هم زنده بماند! خرس های آبی از پیچیده‌ترین جانوران شدت‌دوست شناخته شده و از خشن‌ترین آزمایشات جان سالم به در برده‌اند.

در یک مطالعه جدید، گروهی از اخترفیزیک‌دانان دانشگاه آکسفورد و هاروارد، احتمال برخورد اجرام فضایی به زمین را مورد بررسی قرار دادند. در پی چنین رویدادی، احتمالا آب اقیانوس‌ها به کلی خشک شده و تمامی گونه‌های زنده از بین می‌روند.

اما یافته‌های دانشمندان نشان می‌دهد که هیچ‌کدام از پدیده‌های فضایی، نمی‌توانند آب اقیانوس‌ها را به کلی از بین ببرند. گذشته از این، خرس های آبی می‌توانند حتی در صورت مرگ تمامی جانداران، به زندگی خود ادامه دهند! در میان سیارک‌های موجود و شناخته شده، تنها تعدادی انگشت‌شمار از آنان توانایی نابودی کلی زمین را دارند، ولی انتظار نمی‌رود هیچ‌یک از آنان به زمین برخورد کنند. البته ابرنواخترها نیز می‌توانند موجب نابودی کلی حیات بر روی زمین شوند، اما احتمال انفجار آنان در نزدیکی زمین بسیار کم است.

در اینجا یک واقعیت عجیب وجود دارد! ما انسان‌ها موجودات بسیار ظریفی هستیم و حتی با کوچک‌ترین تغییرات اقلیمی ممکن است به کلی از دنیا رخت بر بندیم. اما شرایط برای خرس آبی متفاوت است، چرا که این جانور حتی بعد از مرگ خورشید هم زنده می‌ماند. در واقع این جاندار می‌تواند تا 10 میلیارد سال آینده را در کره زمین زندگی کند!