هوافضای عاشورا

فیلم زیر مربوط به پرش از ارتفاع تقریبا ۴۰ کیلومتری است. می بینیم که برای زنده موندن در این ارتفاع هم لازمه که از لباس مخصوص و کپسول اکسیژن استفاده کرد:

برای مشاهده در لینک زیر:

http://javanhavafaza.ir/4399/%D8%AF%D8%B1%D8%B3-%D8%A7%D9%88%D9%84%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%B4%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D8%B7-%D9%81%DB%8C%D8%B2%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D9%81%D8%B6%D8%A71/

شاهده اقمار موجود در خارج از منظومه شمسی، پیچیدگی‌های مخصوص به خود را دارد. با این حال، دانشمندان از کشف موفقیت‌آمیز اولین قمر فراخورشیدی خبر داده‌اند!

 امروزه ستاره‌شناسان موفق شده‌اند با بهره‌گیری از تجهیزات پیشرفته فضایی، تعداد بسیاری از سیارات فراخورشیدی را کشف و نام‌گذاری کنند. اینگونه سیارات، در خارج از فضای منظومه شمسی قرار داشته و در حال گردش به دور ستاره مادر خود هستند. اکتشاف اقمار این سیاره‌ها به علت اندازه‌های کوچک‌تر، پیچیدگی‌های بسیاری دارد. با این حال، اخیرا دانشمندان از کشف اولین قمر فراخورشیدی خبر داده‌اند!

فضاپیمای کاسینی (Cassini Spacecraft) در جدیدترین شیرجه خود توانست تصاویری بی‌سابقه و شگفت‌انگیز را از سیاره زحل و اتمسفر آن به ثبت برساند.

اخیرا گزارشات متعددی از مشاهده حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان نقاط مختلف جهان منتشر شده است. به عقیده یوفولوژیست‌ها، ما با دروازه ورود بیگانگان طرف هستیم!

ناظران زمینی که شاهد این پدیده در آسمان بودند، وحشت‌زده شدند! در ابتدا گزارشات مردمی از مشاهده این حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان ، توسط ساکنین شهر نووسیبیرسک (Novosibirsk) در روسیه منتشر گردید و به سرعت در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شد. اولین افرادی که چنین پدیده‌ای را در آسمان دیدند، به سرعت دوستان و اعضای خانواده خود را از آن مطلع ساختند و در زمانی کوتاه، هزاران نفر موفق به تماشای این حلقه دودی سیاه رنگ در میان ابرها شدند.

همچنین چندین فایل ویدیویی از این پدیده نیز توسط ناظران ضبط شد و به شبکه‌های اجتماعی راه پیدا کرد. نظراتی که در رابطه با این حلقه دودی سیاه رنگ در این شبکه‌ها نیز رد و بدل میشد، در نوع خود بسیار جالب بود. عده‌ای بر این باور بودند که پدیده مذکور در واقع یک هشدار تکان‌دهنده از سوی بیگانگان است و ما در معرض یک تهدید جدی از سوی گونه‌ای پیشرفته از موجودات فضایی هستیم.

ناظران واقعی این ماجرا بر این باور بودند که این پدیده، تنها یک رویداد آب‌وهوایی است. به عقیده آنان، هیدروکربن سیاه‌رنگ و تشکیل گردابی از آن، منجر به تشکیل این حلقه دودی سیاه رنگ و حرکت به سمت ابرها شده و نمی‌توان آن را به پدیده‌های فرازمینی نسبت داد. اما واقعیت امر چیز دیگری‌ست؛ چرا که یک متخصص شناخته شده در زمینه هواشناسی، با اظهارات ناظران این ماجرا موافق نبود و اعلام کرد که چنین تعریفی در هواشناسی وجود ندارد!

تعداد مشاهدات این حلقه‌ها در آسمان در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده‌اند و در ماه ژوئن سال گذشته نیز یک نمونه دیگر از آن در دیزنی‌لند کالیفرنیا نیز مشاهده شد. به منظور رمزگشایی از این پدیده، گروهی سعی بر آن داشتند که علت شکل گیری حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان را به آتش‌بازی‌های بزرگ نسبت دهند؛ اما این مسئله هنوز به طور قطعی به اثبات نرسیده است.

حلقه سیاه مرموز دیگری نیز در روزهای گذشته در آسمان بریتانیا و شهرستان تاریخی یورک‌شر (Yorkshire) ظاهر شد و سر و صدای بسیاری را در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌های مطبوعاتی به پا کرد. علاقمندان به نظریه‌ توطئه و فعالان موضوعات مرتبط با موجودات فضایی ، بر این باورند که ما با پدیده‌ای غیرزمینی طرف هستیم و احتمالا این حلقه‌ها، دروازه‌ای برای ورود و خروج بیگانگان از ابعاد دیگر جهان هستند.

با وجود اینکه این اظهارات بر پایه شک و تردید بسیاری بنا شده‌اند، اما هنوز هم مقامات رسمی نتوانسته‌اند توضیح دقیقی را برای آن ارائه کنند.

این دایره عجیب و غریب که در روزهای گذشته در آسمان یورک‌شر شکل گرفت، شباهت بسیاری به حلقه دودی سیاه رنگ مشاهده شده در آسمان روسیه دارد! به دلیل اینکه حلقه‌های مذکور از دود سیاه رنگی تشکیل شده‌اند، این احتمال می‌رود که شکل‌گیری آن به علت وقوع‌ آتش‌سوزی رخ داده باشد. اما سرویس‌های آتش‌نشانی محلی می‌گویند که هیچ گزارشی از آتش‌سوزی در روز حادثه به ثبت نرسیده است!

تصویر زیر توسط دختری 22 ساله با نام کیمبرلی رابینسون (Kimberly Robinson) در حین رانندگی به ثبت رسیده، او در این باره اظهار کرد:

حلقه شکل گرفته در آسمان به حالت دودی شکل بود، اما تا حد بسیاری مانند یک حلقه جامد به نظر می‌رسید. من تا به حال چیزی مشابه با آن را در آسمان ندیده بودم و هیچ‌کس از علت این پدیده اطلاعی ندارد.

سخنگوی سازمان هواشناسی بریتانیا نیز این موضوع را تایید کرد و از غیرطبیعی بودن این پدیده خبر داد!

سارا کلارک (Sarah Clarke) به عنوان موسس اجرای نمایش‌های زمان جنگ در این شهرستان تاریخی اظهار کرد که این پدیده به منظور بازسازی صحنه‌های نبرد جنگ‌های جهانی انجام گرفته است. تولید این حلقه دودی سیاه رنگ ، روزهای شنبه و یکشنبه به ترتیب برای بزرگداشت کشته‌شدگان جنگ جهانی اول و دوم انجام گرفت. اما با این وجود، هنوز هم نمی‌توان با این توضیح، ظاهر شدن این پدیده در آسمان‌های سایر کشورهای جهان را نیز توجیه کرد.

افرادی که در سراسر جهان هستند، از مشاهده این حلقه های سیاه رنگ دودی شگفت‌زده شده‌اند و سوالات بسیاری را در ذهن آنان ایجاد کرده است. یکی از رایج‌ترین آنان این است که: «آیا حلقه دودی سیاه رنگ ، دروازه‌ای برای ورود و خروج بیگانگان به زمین است؟»

اولین ناظران این حلقه‌های دودی، آن را با عنوان «گرداب‌های دود» نام‌گذاری کردند. این سومین باری‌ست که حلقه‌ های دودی سیاه رنگ در صدر رسانه‌های خبری قرار می‌گیرد. اولین بار این پدیده در سال 2015 در کشور قزاقستان مشاهده شد و سپس در سال 2016 در آمریکا و این بار در کشور انگلستان! بمب خبری که این حلقه‌های سیاه رنگ ایجاد کردند، به گونه‌ای بود که امکان رد کردن آن توسط مقامات بلندپایه نیز غیرممکن شد.

یکی از کارشناسان در این باره می‌گوید که حلقه‌ های دودی سیاه رنگ توسط موجودات فضایی ایجاد نگردیده و احتمالا عاملان زمینی پدیدآورنده آن هستند. با این حال اگر موجودات فرازمینی به این دروازه‌های بین کهکشانی دست یافته باشند، چه کسی می‌تواند همکاری مخفیانه آنان با زمینی‌ها را انکار کند؟ برای نقض این ماجرا، چه کسی بهتر از مقامات بلندپایه و افراد دارای قدرت؟

دانشمندان به طور مرتب ادعا می‌کنند که شکل‌گیری این حلقه‌های دودی سیاه‌رنگ به علت مهار آتش‌سوزی‌های محلی توسط آتش‌نشانان بوده است. ادعاهای مکرر آنان به نحوی‌ست که یوفولوژیست‌ها را به طرح مسئله پوشش‌گذاری گسترده بر فعالیت‌های بیگانگان در زمین توسط مقامات دولتی وادار می‌کند.

به عقیده بسیاری از طرفداران نظریه توطئه، بیگانگان در بین ما هستند و فعالیت‌های خود را به صورت مخفیانه در زمین انجام می‌دهند. به نظر شما آیا می‌توان شکل‌گیری پدیده حلقه دودی سیاه رنگ در آسمان‌های نقاط مختلف جهان را به فعالیت‌های بیگانگان فضایی ارتباط داد؟

آیا سیاره نهم منظومه شمسی واقعا وجود دارد؟ در این مدت بحث‌های زیادی درباره وجود این سیاره جدید شکل گرفه است. اکنون اما تحقیق جدیدی بیش از پیش واقعی بودن این سیاره را تایید می‌کند.

یک سال و نیم پیش، اولین شواهد از وجود سیاره نهم منظومه شمسی منتشر شد. در آن مقاله، جرم این سیاره فرضی ده برابر جرم زمین تخمین زده شده بود. شعاع مداری آن نیز حدود 700 واحد نجومی بیان شد. از آن زمان تاکنون مقالات زیادی منتشر شده که هرکدام وجود سیاره نهم را تایید و یا تکذیب کرده‌اند.

برخی اینطور استدلال می‌کنند که مدارهای اجرام خاصی از TNO ها (اجرام فراتر از مدار نپتون یا فرانپتونی ها) وجود سیاره نهم را تایید می‌کنند. در حالی که سایرین عقیده دارند اینگونه استدلال‌ها به علت نبود شواهد رصدی قابل اتکا نیست. آخرین تحقیقی که در این رابطه توسط دو اخترشناس از دانشگاه مادرید انجام شده، دید تازه‌ای به ما می‌دهد که این بحث‌ها را می‌تواند تمام کند. با استفاده از تکنیک جدیدی که روی اجرام بسیار دورتر از مدار نپتون یا ETNO ها تمرکز می‌کند، باور این دو اخترشناس این است که سیاره نهم واقعا وجود دارد.

ETNO ها یا اجرام فرانپتونی دور، اجرامی هستند که در فواصلی بیشتر از 150 واحد نجومی از خورشید قرار گرفته‌اند. بنابراین مدار این اجرام، هیچگاه مدار نپتون را قطع نخواهد کرد. بنابر این تحقیق، فواصل بین گره‌های مداری ETNO ها و خورشید، می‌تواند ما را به سوی سیاره نهم منظومه شمسی راهنمایی کند.

تصویری هنری از سیاره نهم منظومه شمسی

این دو گره مداری، بخش‌هایی هستند که مدار جرم مورد نظر، صفحه منظومه شمسی را قطع می‌کند. در این نقاط است که احتمال برخورد این اجرام، با سایر اجرام منظومه شمسی به بیشترین مقدار خود می‌رسد. بنابراین، احتمال عبور از نزدیکی یک جرم دیگر و تغیر مدار ETNO ها نیز در همین نواحی بسیار بالاست. با اندازه‌گیری دقیق محل این نقاط، می‌توان بررسی کرد که آیا ETNO دچار تغییرات مداری می‌شوند یا خیر. تغییراتی که می‌توان آن را به حضور اجرام سنگین دیگری در آن محل نسبت داد.

Carlos de la Fuente Marcos یکی از نویسندگان این مقاله جدید می‌گوید:

اگر جرمی نباشد تا مدار ETNO را مختل کند، گره‌های مداری آنها بایستی به صورت یکنواختی توزیع شده باشد. چرا که دلیلی برای اختلال این گره‌ها وجود ندارد. اما در صورت وجود یک یا دو جرم اختلال‌گر، دو اتفاق ممکن است رخ دهد. حالت نخست این است که مدار ETNO ها پایدار است و آنها تنها گره‌های مداری خود را به دور از مسیر اختلال‌گرها قرار می‌دهند. اما اگر مدارشان ناپایدار باشد، این اجرام همانند دنباله‌دارهایی عمل می‌کنند که مدارهایی بسیار کشیده دارند و به نواحی داخلی منظومه شمسی، همچون سیاره مشتری هم نفوذ می‌کنند.

این دو اخترشناس، محاسبات و داده‌کاوی خود را برای تجزیه و تحلیل گره‌های مداری 28 مورد از ETNO ها و 24 مورد دیگر از اجرام دور منظومه شمسی انجام دادند. نتیجه این بود که این دو جمعیت از اجرام دور، در فواصل خاصی از خورشید تجمع می‌کردند. یک ارتباط بین مکان این گره‌ها و زاویه میل اجرام با صفحه منظومه خورشیدی نیز مشاهده شد.

تصویری متحرک از مدار سیارات داخلی، سیارات خارجی، TNO ها و مدار احتمالی سیاره نهم منظومه شمسی

یافته دومی که اشاره شد بسیار غیر قابل انتظار بود و دو اخترشناس را به این نتیجه رساند که سیاره نهم منظومه شمسی بایستی وجود داشته باشد. این سیاره است که مدار اجرام بررسی‌شده را به صورتی که گفته شد، تغییر می‌دهد.

De la Fuente Marcos تاکید می‌کند:

ما اینگونه فرض می‌کنیم که ETNO ها از نظر دینامیکی، همانند دنباله‌دارهایی هستند که با مشتری برهم‌کنش دارند. بنابراین یافته‌های حاصل از بررسی داده‌های آماری اجرام دور را می‌توان این‌گونه تفسیر کرد که نهمین سیاره در فاصله‌ای بین 300 تا 400 واحد نجومی با آنها برهم‌کنش دارد.

همان‌گونه که اشاره شد، برخی از تحقیقاتی که وجود سیاره نهم را زیر سوال قرار می‌دادند، عقیده داشتند که مطالعه TNO ها از نظر رصدی به طور دقیق و بی‌طرفانه انجام نشده است. آنها می‌گفتند که خطاهای سیستمی در محاسبات مربوط به میل مداری TNO ها وارد شده است. چرا که همه این رصدها و محاسبات معطوف به جهت‌گیری خاصی در آسمان می‌شود.

با بررسی فاصله گره‌های مداری ETNO ها که به اندازه و شکل مدارشان بستگی دارد، تحقیق جدید اولین شاهد بر وجود سیاره نهم را ارائه می‌دهد. شاهدی که دیگر نمی‌توان به آن ایراد گرفت که به جهت‌گیری خاصی وابسته است. در حال حاضر تنها 28 مورد ETNO شناخته شده است. اما پژوهشگران این تحقیق جدید اطمینان دارند که با کشف ETNO های جدید، نتیجه آنها بیش از پیش تایید خواهد شد.

جرمی به اندازه سیاره مریخ کافی است تا بتواند اختلال‌های مشاهده شده در اجرام کمربند کوییپر را ایجاد کند.

این دو اخترشناس حتی احتمال وجود سیاره دهم را نیز داده‌اند.

de la Fuente Marcos می‌گوید:

با در نظر گرفتن تعریفی که از سیارات داریم، این جرم دهم نمی‌تواند یک سیاره واقعی باشد. حتی اگر جرمش هم‌ارز جرم زمین باشد. چرا که این جرم با تعداد زیادی سیارک و سیاره‌های کوتوله احاطه شده است. در هر صورت شواهد نشان می‌دهد که جرمی بزرگ دورتر از کمربند کوییپر وجود ارد. فاصله این جرم از خورشید حدود 50 واحد نجومی تخمین زده شده است و امید است که تحقیقات بعدی وجود آن را اثبات کند.

به نظر می‌رسد که منظومه شمسی هر ساله شلوغ‌تر می‌شود! اگر وجود سیارات نهم و حتی دهم به طور قطع تایید شود، شاید لازم باشد تا بار دیگر تعریف سیارات را بازنگری کنیم. مطمئنا در سال‌های آینده بحث سیارات و تعریف درست آنها در انجمن‌های اخترشناسی بسیار داغ خواهد بود.

ستاره‌ای که سیگنال‌ های مرموز منتشر می‌کند! تلسکوپ‌های رادیویی موفق شدند سیگنال های مرموز فضایی از ستاره‌ای با فاصله 11 سال نوری از زمین را دریافت کنند.

 ستاره‌شناسان می‌گویند که موفق به دریافت سیگنال های مرموز فضایی از ستاره‌ کوچکی با فاصله 11 سال نوری از زمین شده‌اند.

سیگنال مرموز فضایی که از این ستاره کم‌نور منتشر میشد، توسط رصدخانه آرسیبو (Arecibo Observatory) در تاریخ 12 می به ثبت رسید. این رصدخانه، از یک تلسکوپ رادیویی بسیار بزرگ در داخل گودالی در پورتوریکو ساخته شده است.

این سیگنال فضایی ، از یک کوتوله قرمز کم‌نور با نام راس 128 (Ross 128) منتشر می شود. مطالعات دانشمندان حکایت از آن دارد که هیچ سیاره‌ای در مدار این ستاره گردش نمی‌کند، همچنین این ستاره 2800 برابر تاریک‌تر از خورشید است. ابل مندز (Abel Méndez) به عنوان اخترزیست‌شناس دانشگاه پورتوریکو اعلام کرد که مطالعات بر روی این ستاره نشان می‌دهد که انتشار سیگنال‌های آن به صورت دوره‌ای هستند.

دانشمندان در این باره معتقدند که نمی‌توان به طور قطع بر یقین این موضوع را به حیات هوشمند و فعالیت‌های موجودات بیگانه نسبت داد، اما باید گفت که نمیتوان این احتمال را نادیده گرفت. لازم به ذکر است که موسسه جستجوی هوش فرازمینی «ستی» (SETI) نیز از انتشار این سیگنال های مرموز فضایی اطلاع دارد.

 تدارک لازم برای سفر انسان به مریخ

مریخ بعد از زمین قابل سکونت‌ترین سیاره منظومه‌ی شمسی محسوب می‌شود. به‌گفته‌ی ایلان ماسک اگر بتوانیم جو مریخ را گرم کرده و بر ضخامت آن بیافزاییم و همچنین اقیانوس‌های یخی مریخ را پیدا کنیم در این صورت سیاره مریخ احتمالا می‌تواند سکونت‌گاه دوم انسان باشد. سفر انسان به مریخ چندان هم ساده نیست، اما افرادی مثل ایلان ماسک و سازمان فضایی ناسا شرایط مسکونی‌سازی مریخ را آماده کرده‌اند و در آینده‌ی نردیک شاهد حضور میلیون‌ها انسان در مریخ خواهیم بود. اما قبل از اینکه عازم مریخ شویم باید تدارکات لازم را ببینیم تا از وقوع عواقب جبران‌ناپذیر، جلوگیری کنیم. در ادامه با گجت نیوز همراه شوید.

ماموریت یک‌ساله‌ی ناسا

به‌گفته‌ی مقامات ناسا، طرح سفر انسان به مریخ توسط سازمان فضایی ناسا 2 گام اساسی خواهد داشت: اولین گام یک سال اقامت در ماه و دومین گام آغاز سفر به سمت مریخ، خواهد بود. براساس گفته‌های ناسا، فعلا انجام ماموریت‌‌های بیشتر از یک سال ممکن نیست، زیرا در ماموریت 2 یا 3 ساله امکان دارد آسیب‌های جدی و جبران‌‌ناپذیری به فضانوردان وارد شود. این ماموریت‌ها با هدف کسب اطلاعات در مورد تاثیر جاذبه و عوامل متعدد روی بدن فضانوردان به‌منظور اقامت‌های طولانی مدت در اعماق فضا انجام خواهد شد.

ناسا می‌گوید اطلاعات به دست آمده توسط اقامت اسکات کلی (Scott Kelly) و میخائیل کورنینکو (Mikhail Korniyenko) در ایستگاه فضایی بین المللی، دقیق و کافی نبود و به آزمایش‌ها و سفرهای بیشتری احتیاج داریم. سوال اصلی اینجاست که آیا ناسا از عهده‌ی تامین هزینه‌ها برای علمی کردن این برنامه‌ی یک‌ساله برخواهد آمد؟ باید منتظر ماند و دید که دولت ترامپ، چه میزان بودجه را به ناسا اختصاص خواهد داد.

فناوری‌ های فرود به مریخ

قبل از ارسال وسایل نقلیه سنگین و همچنین سفر انسان به مریخ باید عملکرد فناوری‌های جدید را مورد بررسی قرار داد. این بشقاب پرنده به‌طور رسمی LDSD (سرعت‌گیر فراصوت با تراکم پایین) نامیده می‌شود. با استفاده از این فناوری جدید، سیستم‌های فضایی آینده که قرار است محموله‌های سنگین و حتی انسان را به مریخ ارسال کنند، بدون هیچ خطری روی مریخ فرود خواهند آمد.

این وسیله‌ی آزمایشی با استفاده از یک بالون ویژه تا ارتفاع 36 کلیومتری بالا خواهد رفت که در این ارتفاع توسط بالون رها شده و با روشن شدن راکت‌های تقویتی خود تا ارتفاع 54 کلیومتری اوج خواهد گرفت. به دلیل اینکه اتمسفر مریخ بسیار رقیق است، هرگونه چتر نجاتی که مورد استفاده قرار گیرد باید از استحکام بسیار بالایی برخوردار باشد تا از سرعت قابل توجه مریخ نشین موقع فرود بکاهد.

موشک‌ های غول‌پیکر

ناسا برای طرح درازمدت خود به‌منظور سفر انسان به مریخ در سال 2030، از موشک غول‌‌پیکر SLS استفاده خواهد کرد. این راکت برای ماموریت های آینده ناسا در اعماق کهکشان ساخته شده و قادر است 4 فضانورد را در خود برای مدتی طولانی نگه دارد. به‌گفته‌ی ناسا این راکت تا قبل از سال 2019 پرتاب نخواهد شد.

این ماموریت همزمان با ماموریت Orion capsule انجام خواهد شد که برنامه آن برای اوایل سال 2021 است. اسپیس اکس، نیز در حال طراحی موشک Falcon Heavy است. این موشک که در حدود 70 متر ارتفاع دارد، توان خروجی خود را از ترکیب 3 موشک فالکون 9 تامین خواهد کرد.

ماژول‌ های حمل و نقل فضایی

ناسا در سال 2016 ماژول BEAM را که محصول شرکت فضایی “Bigelow Aerospace” است از طریق موشک شرکت اسپیس ایکس به منظور تست و ارزیابی به ایستگاه فضایی بین المللی به فضا پرتاب کرد. در واقع، هدف شرکت سازنده، تولید ایستگاه‌های فضایی قابل اسکان و مقرون به صرفه است که می‌تواند پس از وصل شدن به ایستگاه فضایی بین المللی، منبسط شده و فضایی به اندازه یک پارکینگ خودرو را در اختیار فضانوردان قرار دهد.

البته مهندسان کمپانی Bigelow Aerospace در حال طراحی سیستم‌های پیشرفته‌ای هستند که بتوانند از سرد شدن هوای داخل این کپسول جلوگیری کنند چراکه کاهش دمای بیش از حد می‌‌تواند منجر به افزایش خطر چگالش شود. سال گذشته، SpaceX ماژول Bigelow را به ISS فرستاد تا به مدت 2 سال تحت مورد آزمایش قرار گیرد. اگر Bigelow بتواند ثابت کند این ماژول قدرت کافی را دارد، احتمالا ناسا و Space X از آن بهترین استفاده را در سفر انسان به مریخ خواهند برد.

موشک‌ های چندبار مصرف

سفر انسان به مریخ رویایی است که انسان دهه‌ها در پی تحقق آن است. ورود شرکت‌های خصوصی به عرصه‌ی کاوش‌های فضایی باعث شده تا ایده‌های جالب مطرح شود و مورد آزمایش قرار گیرند. تلاش‌های ایلان ماسک و متخصصانش در اسپیس ایکس سرانجام نتیجه داد و پس از چندین بار تلاش برای نشاندن موشک فالکون 9 روی زمین، این کمپانی موفق شد موشک خود را به سلامت روی زمین بنشاند. بعد از موفقیت‌های ادامه‌دار اسپیس ایکس برای نشاندن موشک فالکون 9، رقابت در این عرصه زیاد شده است.

شرکت بلو اوریجین (Blue Origin) که متعلق به جف بزوس است موفق شده تا در این مسیر سومین آزمایش خود را با موشک نیوشپرد (New Shepard) به انجام برساند. موشک بلو اوریجین یک موشک کوتاه‌برد زیرمدار است که پس از پرتاب به سمت کره‌ی زمین و سکوی پرتاب، بازگشته و با موفقیت روی آن می‌نشیند. هر 2 شرکت بلو اورجین و اسپیس ایکس در تلاش‌اند تا با استفاده از موشک‌های چند بار مصرف، هزینه‌ی سفرهای فضایی را به میزان بسیاری زیاد کاهش دهند تا از این طریق بتوان سفر به سمت سیاره‌های دیگری نظیر مریخ را بسیار مقرون به صرفه‌تر کرد.

تامین اکسیژن مریخ

شاید اولین چیزی که پس از مواجهه با سفر انسان به مریخ ذهن همه ما را به خود درگیر کند این است که آیا در این سیاره اکسیژن وجود دارد؟ متاسفانه اکسیژنی در مریخ وجود ندارد اما ناسا تصمیم دارد در دهه آینده روی سطح مریخ اقدام به تولید اکسیژن کند؛ اصلی‌ترین ترکیبی که برای فضانوردان مقیم مریخ و مهاجران زمینی، حیاتی خواهد بود. آماده‌سازی مریخ نورد 2 میلیارد دلاری و تبدیل دی‌اکسید کربن به اکسیژن از دیگر عملکرد این کاوشگر جدید می‌باشد.

اگر عملکرد نمونه اولیه دستگاه بر روی مریخ‌نورد جدید ناسا مناسب باشد، دستگاهی 100 برابر اندازه موکسی (Moxi) دو سال پیش از سفر نخستین گروه از فضانوردان به مریخ در سال 2028 ارسال خواهد شد. این دستگاه بزرگتر می‌تواند سوخت موشک مورد نیاز برای بازگشت فضانوردان از مریخ به زمین را تولید کند. این دستگاه قبل از رسیدن فضانوردان قادر خواهد بود اکسیژن کافی برای بازگشت به زمین انسان‌ها را فراهم آورد. بخش دیگر سوخت موشکی که انسان‌ها را به زمین باز می‌گرداند از هیدروژن سبکی تولید خواهد ‌شد که از زمین آورده شده و یا از خاک مریخ به دست آمده ‌است.

زمینی‌ سازی مریخ

برای شروع فرآیند زمینی‌ سازی مریخ، باید باکتری‌ها و سایر ترکیبات زنده را در آنجا کشت دهیم و اگر واقعا می‌خواهیم به کارها سرعت ببخشیم، باید با از سیانوباکتری‌ها (Cyanobacteria) به منظور تولید اکسیژن استفاده کنیم این موجودات مجبور نیستند برای تهیه انرژی خود، به یک جهان بیگانه تکیه کنند. هنگامی که زمینی سازی آغاز شود، سیانوباکتری‌ها به این فرآیند سرعت بیشتری می‌بخشند.

در نهایت، سیاره به نقطه‌ای می‌‌رسد که کاشت گیاهان بر روی سطح آن ممکن می‌شود. این موضوع می‌تواند به تولید اکسیژن حیاتی شتاب بیشتری بدهد. انسان‌ها به ندرت در فضایی بوده‌اند که کمتر از 30 درصد اکسیژن در هوای آن یافت شود و تحت آن شرایط هم باید آسیب‌های جدی را تحمل کنند. به هر حال سفر به مریخ یعنی گیاه‌خوار شدن انسان‌ها، چراکه فرستادن حیوانات به فضا، هزینه‌‌های زیادی در پی دارد. حتی هنگامی که زمان مناسب فرا برسد، می‌توانیم یک سفینه بسازیم و حیوانات را بر روی سطح سیاره رها کنیم.

در منظومه شمسی ما، معمولا از مریخ به عنوان محتمل‌ترین گزینه برای زمینی سازی نام برده می‌‌شود. برخی تخمین زده‌اند که از نظر مالی 2 تا 3 هزار میلیارد دلار هزینه در بر خواهد داشت و از نظر زمانی 100 الی 200 سال زمان می‌برد تا جو مریخ به اندازه کافی متراکم شده و دمای آن به حدی برسد که یخ‌های قطبی مریخ ذوب شوند و در نتیجه دریاهای مریخی ساخته شوند. در زمینی‌‌سازی مریخ می‌توان از علوم زیستی مانند فیزیولوژی گیاهی و جانوری بهره برد.

مطالعه‌ی شهاب‌ شنگ‌ها

اخیرا سازمان ناسا اعلام کرده که قصد دارد شهاب سنگی را با کشاندن بین مدار ماه و زمین (cislunar space) شکار کند و افرادی را برای نمونه‌برداری به سطح شهاب سنگ ارسال کند. شاید این کار شبیه فیلم‌های تخیلی هالیوودی مانند جنگ ستارگان باشد، ولی ناسا واقعا چنین تصمیمی را گرفته است.

پروژه شکار شهاب سنگ که با نام ARM شناخته می‎شود دارای 2 مرحله متفاوت است: مرحله اول بخش روباتیک پروژه است که در سال 2021 با پرتاب یک روبات شروع می‎شود. این روبات باید بتواند یک شهاب سنگ را به مدار بین زمین و ماه بکشاند. در مرحله دوم ناسا تیم تحقیقاتی را برای جمع‌آوری نمونه‎ها بر روی سطح شهاب سنگ مذکور فرود می‎آورد. انتظار می‎رود مرحله دوم در سال 2028 شروع شود و فضاپیمای اوریون برای انتقال فضانوردان به شهاب سنگ مورد استفاده قرار گیرد.

لباس‌ های فضانوردی پیشرفته

لباس‌هایی که شما بر تن فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌بینید، میلیون‌ها دلار قیمت دارند و حاصل سال‌ها تحقیق و توسعه هستند. اما در حال حاضر نیاز به لباس‌های پیشرفته‌تر برای سفر انسان به مریخ و فراسوی آن داریم، که به این معنی است با مشکل جدی کمبود لباس مواجه هستیم. هر نوع ماموریت سرنشین‌‌دار، چه در مریخ و چه در ماه، به‌داشتن لباس‌های مناسب با فناوری درست، حفاظت کافی، و سیستم حمایت زندگی متکی است.

ماموریت‌های متعد نیاز به انواع مختلف لباس فضایی دارند، و ناسا مشغول کار بر روی 3 نوع برنامه لباس فضایی برای تجهیز فضانوردان در آینده است؛ یکی برای ماموریت‌های ISS، یکی برای ماموریت پایگاه ماه، و دیگری برای ماموریت بالقوه مریخ. لباس‌های ISS باید در جاذبه صفر کار کنند، در حالی که نسخه‌ی مریخی آن باید یک اتمسفر خشن و نسخه‌ی زمینی سطح ناهموار و سخت را تحمل کند. ناسا سخت مشغول کار بر روی توسعه‌ی آن‌ها است، اما زمان به سرعت رو به اتمام است، مخصوصا اگر بخواهند ابتدا آن‌ها را روی ISS آزمایش کنند.

لباس‌های فعلی مشکلاتی نیز دارند که به همین دلیل جایگزینی آن‌ها بسیار ضروری است: این لباس‌ها که می‌توانند باعث خستگی دست و صدمات شوند، قادر به حمل آب و غذای کافی برای پیاده‌روی طولانی نیستند، به اندازه کافی انعطاف‌پذیر نبوده و در اندازه‌های بزرگ موجود نیستند که مناسب سایز تمامی فضانوردان باشند.

بلندپروازی‌های مارس وان

براساس پروژه‌ی مارس وان در ابتدا قرار بود اولین گروه از شهروندان آینده مریخ در سال 2023 بر سطح مریخ فرود آیند. در طول چند سال بعد چندین بار این تاریخ تغییر کرده است و حالا مدیران پروژه وعده سال 2027 را می‌دهند. 4 فضانورد بعد از فرود باید کار تکمیل بناهایی که قبلا به‌طور خودکار و پیش‌ساخته به مریخ رفته است را کامل کنند و 2 سال بعد دومین گروه به مریخ خواهند رسید.

در نتیجه هر دو سال یک بار انسان‌هایی بدون امید به بازگشت به مریخ می‌روند تا آنجا را مسکونی کنند. یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی این ماموریت مسایل روان‌‌شناختی سفر انسان به مریخ است. اقامت طولانی در فضا و در محیطی بسته و در حالیکه تنها با افراد محدودی باید سرو کار داشته باشید و البته تحت تاثیر شرایط ناشناخته‌‌ای مانند تابش‌‌های کیهانی هستید که به هر حال ممکن است بر روی سلامت شما تاثیر بگذارد.

احتمال وجود موجودات هوشمند فضایی در کهکشان راه شیری چقدر است؟ دانشمندان بر این باورند که حیات هوشمند بیگانه ممکن است در همین نزدیکی‌ها باشد!

گروهی از دانشمندان بر اساس تحقیقات خود، از احتمال وجود موجودات هوشمند فضایی در کهکشان راه شیری خبر دادند! به عقیده آنان، با در نظر گرفتن مقیاس کهکشانی می‌توان انتظار داشت که در کهکشان راه شیری، حداقل یک تمدن هوشمند دیگر به جز انسان در حال زندگی باشد. دانشمندان اظهار داشته‌اند که این دسته از موجودات فضایی ، از تکنولوژی‌های لازم برای برقراری ارتباط با زمینیان برخوردارند، اما علت اینکه هنوز به شواهدی واقعی از آنان دست نیافته‌ایم می‌بایست مورد بررسی دقیق‌تر قرار گیرد.

این مطالعه جدید که توسط دانشمندانی با نام‌های لوئیس انکورداکی (Luis A. Anchordoqui)، سوزانا وبر (Susanna Weber) و جورج سوریانو (Jorge F. Soriano) انجام گرفته، در قالب مقاله‌ای جدید در دانشگاه کورنل منتشر گردیده است. هدف اصلی این مقاله، مطرح ساختن فرضیه وجود موجودات هوشمند فضایی در کهکشان راه شیری با قابلیت برقراری ارتباط تکنولوژیکی بوده و تمامی احتمالات ممکن را تحت بررسی خود قرار می‌دهد.

کارشناسان، تحقیقات خود را بر اساس معادله دریک (Drake Equation) انجام داده تا تعداد تمدن‌های موجود در کهکشان راه شیری را مورد بررسی قرار دهند. به عقیده آنان، موجودات هوشمند فضایی در کهکشان راه شیری به تکنولوژی لازم برای برقراری ارتباط از طریق ارسال سیگنال‌های رادیویی نیز دست یافته‌اند. محاسبات دانشمندان نشان می‌دهد که در مقیاس کهکشانی، در کهکشان راه شیری حداقل یک تمدن پیشرفته دیگر با امکان برقراری ارتباط با زمینیان وجود دارد.

علاوه بر این، دانشمندان تعداد سیاراتی که در آنان امکان شکل‌گیری تمدن‌های پیشرفته وجود دارد را با سرعت شکل‌گیری اجرام آسمانی در کمربند حیات مقایسه کردند. اما باید توجه داشت که تابش پرتوهای گاما خطری جدی برای شکل‌گیری تمدن‌های هوشمند به شمار می‌رود.

به عقیده کارشناسان، تلسکوپ فضایی تس (TESS) و جیمز وب (JWST) که در آستانه راه‌اندازی تاریخی خود هستند، می‌توانند نتایج این بررسی‌ها را به خوبی نشان دهند.

با وجود اینکه دانشمندان بر احتمال وجود موجودات هوشمند فضایی در کهکشان راه شیری اتفاق نظر دارند، اما باید در نظر داشت که شانس شکل‌گیری حیات بیگانه در کهکشان راه شیری بسیار پایین و در مقایسه با سایر تمدن‌های احتمالی جهان در حدود 0.5 درصد است. همین مسئله، جستجو برای موجودات فضایی در همسایگی زمین را با پیچیدگی‌های بسیاری رو به رو می‌سازد. به عقیده کارشناسان، علت اینکه عدم کشف موجودات فضایی را می‌توان به همین امر نسبت داد.

جورج سوریانو و همکارانش در این باره می‌گویند شرط اصلی کشف تمدن‌های پیشرفته فضایی، جستجوی سیاره‌های مشابه زمین در کهکشان راه شیری است.

در این مقاله گروهی، دانشمندان آورده‌اند:

دست‌یابی به داده‌های جدید، ما را قادر خواهد ساخت درک بهتری از موارد زیر داشته باشیم:

• قرار داشتن سیاره‌های فرازمینی در کمربند حیات
• مدل‌های مربوط به نرخ‌ شکل‌گیری ستاره‌ها
• بررسی وجود حیات در سیاره‌های بزرگ‌تر از زمین

پیدا کردن دوقلوهای مشابه زمین، چالشی به مراتب سخت‌تر است. چرا که این سیاره‌ها سیگنال‌های ضعیفی از خود تولید می‌کنند و تاکنون تعداد انگشت‌شماری از آنان کشف شده‌اند. تکنولوژی مورد نیاز برای تشخیص چنین سیاره‌هایی، به لطف نسل جدید تلسکوپ‌های فضایی در اختیارمان قرار خواهد گرفت. تلسکوپ فضایی تس ، یکی از اصلی‌ترین قدم‌های آژانس فضایی ناسا (NASA9 برای جستجو سیاره‌های فرازمینی و بررسی وضعیت حیات در آنان است.

مطالعات بیشتر در زمینه جستجوی هوش فرازمینی ، با راه‌اندازی رسمی تلسکوپ فضایی جیمز وب و تلسکوپ مادون قرمز میدان گسترده (WFIRST AFTA)‌ ادامه خوهد یافت. تا کشف نهایی حیات بیگانه ممکن است چند دهه فاصله داشته باشیم، اما نکته مهم تلاش‌ها و دستاورد‌هایی هستند که ما را به استقبال این کشف تاریخی می‌برند.

در سال 2016، دانشمندان داده‌های ماهواره کپلر را با معادله دریک مطابقت دادند. سپس معادله دریک را برای پیش‌بینی شانس وجود تمدن‌های پیشرفته در تمامی اعصار تاریخ تغییر دادند. تحقیقات نشان می‌دهد که با وجود احتمال بسیار پایین شکل‌گیری حیات هوشمند در سیاره‌های قابل سکونت، کره زمین تنها مکانی نیست که از حیات را به مرحله پیشرفته پرورش داده است.

دانشمندان توضیح می‌دهند که شانس شکل‌گیری یک تمدن پیشرفته یک در ده تریلیون است؛ چرا که در میان تمامی مکان‌های شناخته شده با ابزارهای فعلی، انسان تنها موجودات پیشرفته کیهان شناخته می‌شود.

این روزها کمتر کسی را می‌توان یافت که با نام نیکولا تسلا (Nikola Tesla) غریبه باشد؛ نویسنده زندگینامه او، از ارتباط نیکولا تسلا با موجودات فضایی خبر می‌دهد!

نیکولا تسلا در مواردی بسیار، صدای مکالمه موجوداتی را می‌شنید که در اطراف او حضور نداشتند! او این صدا را همچون مکالمه گروهی از مردم با همدیگر توصیف می‌کرد. تسلا از این مکالمات، یادداشت‌برداری می‌کرد و معتقد بود که موجودات هوشمند سایر سیارات در حال صحبت کردن با همدیگر هستند! او با وجود آنکه از زبان مکالمه آنان بی‌اطلاع بود، همواره حس می‌کرد قادر است صدای بیگانگان را بشنود.

تیم اسوارتز (Tim R. Swartz) به عنوان نویسنده زندگینامه نیکولا تسلا ، در کتاب زندگینامه این نابغه بزرگ آورده که او به احتمال فراوان با موجوداتی از سایر کرات در ارتباط بوده است. فهرست دستاورد‌ها و اکتشافات نیکولا تسلا، بسیار پیش‌تر از تصورات مردمان آن زمان بوده و احتمالا علت نبوغ مثال‌زدنی او را می‌بایست در زمینه‌های اسرارآمیزی جستجو کنیم! اما فرضیه ارتباط نیکولا تسلا با موجودات فضایی تا چه اندازه جدی است؟

این فرضیه، موضوعات اسرارآمیز مرتبط با زندگی و اکتشافات نیکولا تسلا را به چالش وامی‌دارد. گفته می‌شود که بخش بزرگی از اسناد و یادداشت‌های او توسط دولت آمریکا مصادره گردیده و بسیاری از مردم نیز بر این باورند که دستاوردهای خارق‌العاده او، احتمالا برای منافع صنعت خطرناک بوده است.

همه می‌دانیم که انبوهی از رازها و معماها در فضا وجود  دارد. انسان فقط یکبار به ماه سفر کرده و چند کاوشگر به فضا  فرستاده که یکی از آن‌ها به‌نام Voyager 1 از منظومه شمسی خارج  شده است. اجسامی که از فضا به زمین پرتاب می‌شوند و اشیایی که  توسط تلسکوپ می‌بینیم، اکثر اطلاعات ما در رابطه با فضا را  تشکیل می‌دهند.
چند معمای بزرگ و معروف فضایی مانند ‘چهره‌ای بر روی مریخ’ و  ‘ماهواره شوالیه سیاه’ قبلا حل شده‌اند، ولی معماهای زیاد  دیگری باقی مانده‌اند که هنوز دانشمندان قادر به یافتن پاسخی  برای آن‌ها نیستند. در زیر به معرفی ۷ مورد از آن‌ها  می‌پردازیم.
سیاه‌چاله‌ها یکی از اجزای جدایی‌ناپذیر در فضا هستند، آن‌ها  زمانی تشکیل می‌شوند که یک ستاره بزرگ از بین برود، یعنی در  نواحی کوچکی که جاذبه بالایی دارند منفجر شوند، در این صورت  همه چیز حتی نور را می‌بلعند. به زیان ساده‌تر، سیاه‌چاله  ناحیه‌ای از فضا-زمان است که جرم در آن فشرده شده است. ما از  نحوه کار سیاه‌چاله‌ها باخبر هستیم ولی قادر به دیدن آن‌ها  توسط تلسکوپ‌های تابش الکترومغناطیسی، نوری یا اشعه X نیستیم.

سیاه  چاله

 

یک ناحیه خالی بسیار بزرگ

 

برخلاف سیاه‌چاله که حفره‌ای در فضا ایجاد می‌کنند، این ناحیه  یک فضای خالی از ماده و ماده تاریک است و نور از آن نیز عبور  می‌کند، هرچند دانشمندان بر این باورند که خود شامل انرژی  تاریک هستند. ناحیه‌های خالی زیادی در فضا وجود دارند، اما این  ناحیه با قطر تقریبی ۱.۳ میلیارد سال نوری بزرگترین است.

ماده  تاریک

 

ماده تاریک یکی از بزرگترین رموز فضاست و ما به کمک آن برخی از  ناشناخته‌ها در جهان را توصیف می‌کنیم، به اعتقاد کیهان‌شناسان  ۲۷ درصد جهان هستی از ماده تاریک تشکیل شده است. ما در رابطه  با ماده تاریک اطلاعات زیادی نداریم و فقط می‌دانیم که از  سیاه‌چاله ساخته نشده‌اند. دانشمندان حدس می‌زنند که شاید ماده  تاریک از سیاه‌چاله‌های اولیه ساخته شده‌اند.

انرژی تاریک

 

علاوه بر ۲۷ درصد ماده تاریک، ۶۸ درصد از جهان نیز از انرژی  تاریک تشکیل شده که باعث کاهش سهم مواد عادی به ۵ درصد می‌شود.  مانند ماده تاریک، اطلاعات زیادی از انرژی تاریک نیز نداریم  اما فرضیه فعلی آن را علت افزایش انبساط جهان می‌دانند (ماده  تاریک این انبساط را کند می‌کند). بسیاری از درک ما از ماده و  انرژی تاریک به وسیله پس‌زمینه مایکروویو کیهانی بدست آمده که  لحظه‌ای از تشعشع گرمایی بعد از Big Bang (انفجار بزرگ) و  تشکیل اولین اتم‌های هیدروژن است.

جاذب  بزرگ

 

یک جاذب بسیار بزرگ در فاصله ۲۲۰ میلیون سال نوری از زمین قرار  دارد که کهکشان ما را به سمت خود می‌کشد. کیهان از زمان واقعه  Big Bang تا امروز در حال گسترش بوده، در نتیجه حرکت کردن آن  طبیعی به نظر می‌رسد اما نه در یک جهت خاص. در تصویر بالا این  جاذب بزرگ با یک فلش نشان داده شده که به علت جاذبه بالا،  نورانی است و ما را با سرعت ۲.۲۵ میلیون کیلومتر بر ساعت، به  سمت خود جذب می‌کند.

Peggy، ماه سیاره زحل

 

در سال ۲۰۱۳ تصویری توسط ناسا از حلقه‌های سیاره زحل ثبت شد که  یک اختلال در آن‌ها را نشان می‌داد و به باور ستاره‌شناسان، یک  ماه جدید و کوچک بود. در این تحقیق، نحوه پیدایش ۶۷ حلقه دیگر  زحل کشف شد. متاسفانه، قسمت تحقیقات پیشرانش جت ناسا در مصاحبه‌ای  اعلام کرد که این ماه بزرگ‌تر نخواهد شد و احتمال جدا شدن آن  از زحل نیز وجود دارد. در حال حاضر وضعیت Peggy نامشخص است.

ستاره KAC ۸۴۶۲۸۵۲

 

این ستاره علاوه‌ بر اسم ماندگارش، یک مشکل حل نشده در فاصله  ۱۵۰۰ سال نوری نیز هست. جسم بزرگی در مسیر این ستاره قرار  گرفته که باعث مسدود شدن ۲۰ درصد نور آن می‌شود، اندازه این  جسم مقادیری عجیب است چراکه سیاره مشتری با اندازه بزرگی که  دارد تنها قادر به مسدود کردن ۱ درصد از نور ستاره‌ای به  اندازه KAC ۸۴۶۲۸۵۲ است. برخی از دانشمندان آن را ازدحام  دایسون می‌دانند که نسبت به کره عظیم‌الجثه دایسون کوچکتر است.  این کره، ستاره مورد نظر را احاطه کرده و انرژی خروجی آن را  برمی‌دارد. برای کشف این جسم باید تا سال ۲۰۱۸ و راه‌اندازی  تلسکوپ James Webb صبر کنیم.